نی اگر از دل پررخنه از صائب تبریزی دیوان اشعار 372
1. نی اگر از دل پررخنه صدایی نزند
راه عشاق ترا هیچ نوایی نزند
دل چو آرایش مژگان از صائب تبریزی دیوان اشعار 373
1. دل چو آرایش مژگان تر خویش کند
داغ را آینه دار جگر خویش کند
عشق چون شعله از صائب تبریزی دیوان اشعار 374
1. عشق چون شعله کشد اشک دمادم چه کند؟
پیش خورشید صف آرایی شبنم چه کند؟
آه را یاد سر زلف از صائب تبریزی دیوان اشعار 375
1. آه را یاد سر زلف تو پیچیده کند
فکر را شیوه رفتار تو سنجیده کند
خلد تسخیر دل از صائب تبریزی دیوان اشعار 376
1. خلد تسخیر دل اهل محبت نکند
برق در بوته خاشاک اقامت نکند
باده ای را نپرستم از صائب تبریزی دیوان اشعار 377
1. باده ای را نپرستم که خرابم نکند
گرد آن شمع نگردم که کبابم نکند
عاشقانی که دل از صائب تبریزی دیوان اشعار 378
1. عاشقانی که دل از گریه سبکبار کنند
شکوه خود چه ضرورست که اظهار کنند؟
عشقبازان چو از صائب تبریزی دیوان اشعار 379
1. عشقبازان چو جلای نظر پاک دهند
منصب برق جهانسوز به خاشاک دهند
داغ سودای ترا از صائب تبریزی دیوان اشعار 380
1. داغ سودای ترا بر دل بی کینه نهند
گوهری را که عزیزست به گنجینه نهند
دل به خال تو عبث از صائب تبریزی دیوان اشعار 381
1. دل به خال تو عبث چشم طمع دوخته بود
مشک این نافه سراسر جگر سوخته بود
می خرامید و صبوح از صائب تبریزی دیوان اشعار 382
1. می خرامید و صبوح از می بی غش زده بود
لاله ای بود که سر از دل آتش زده بود
پیش ازین سینه از صائب تبریزی دیوان اشعار 383
1. پیش ازین سینه ام از چاک گلستانی بود
هر شکاف از دل چاکم لب خندانی بود