متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 عشق چون شعله کشد اشک دمادم چه کند؟ پیش خورشید صف آرایی شبنم چه کند؟

2 از جگر تشنگیم ریگ روان سیراب است با چو من سوخته ای چشمه زمزم چه کند؟

1 از نغمه عشاق چه ذوق اهل هوس را؟ از ناله بلبل چه خبر چوب قفس را؟

2 بربند به نرمی دهن هرزه درایان از پنبه توان کرد زبان بند جرس را

1 ستاره سحر عشق چشم بیدارست غبار لشکر غم ناله شرربارست

2 دلی که نیست در او شور عشق، ناقوس است رگی که نیست در او پیچ تاب، زنارست

3 قدم ز دایره خود برون منه صائب که حصن عافیت نقطه خط پرگارست

1 خوشا دردی که هر مو بر تن من در خروش آید به هر پهلو که غلطم ناله زخمی به گوش آید

2 به بزم عیش نتوان دید خالی جای جانان را چو بینم شیشه ای خالی ز می خونم به جوش آید

1 به لب از شوق صدره بیش جان نامه می آید که حرفی از دهانش بر زبان خامه می آید

2 نمی دانم به پایان چون برم وصف میانش را که در هر حرف، مویی بر زبان خامه می آید

3 اگر خواهی سر مویی نپیچد سر ز فرمانت به خاموشی زبانی چون زبان شانه می باید

1 (دلم ز سینه به آن زلف تابدار گریخت ز چارموجه غم در دهان مار گریخت)

2 (خوشا کسی که ازین سایه های پا به رکاب به زیر سایه آن سرو پایدار گریخت)

1 دل رمیده به این خاکدان نمی سازد به هیچ وجه شرر با دخان نمی سازد

2 به خارخار قفس بلبلی که خوی گرفت دگر به خار و خس آشیان نمی سازد

3 فغان من که دل سنگ را به درد آرد غنیمت است ترا مهربان نمی سازد

1 اگر ابروی تو محراب نمازم گردد کعبه پروانه صفت گرد نیازم گردد

2 به گریبان نرسد نکهت دامن دارش جامه یوسف اگر پرده رازم گردد

1 جهان را تار و پود هستی از موج خطر باشد کف این بحر خون آشام از مغز گهر باشد

2 منه دل بر وفای چرخ کجرو هوش اگر داری که دستش هر زمان چون تاک بر دوش دگر باشد

3 برآی از خود، جهان را زیر دست خویش اگر خواهی که در پرواز، عالم مرغ را در زیر پر باشد

4 توان سیر پر طاوس کرد از هر پر زاغی اگر آیینه انصاف در پیش نظر باشد

1 ترخنده از عرق به می ناب زد رخت باز این چه نقش بود که بر آب زد رخت

2 یاقوت های راز نهان رنگ باختند زین آتشی که در دل احباب زد رخت