طبیب پست فطرت از صائب تبریزی دیوان اشعار 300
1. طبیب پست فطرت خلق را رنجور می خواهد
گدای دوربین فرزند خود را کور می خواهد
...
شود رد خلایق از صائب تبریزی دیوان اشعار 301
1. شود رد خلایق هر که را الله می خواهد
نگردد گرد گوهر هیچ کس تا شاه می خواهد
...
خوشا دردی که از صائب تبریزی دیوان اشعار 302
1. خوشا دردی که هر مو بر تن من در خروش آید
به هر پهلو که غلطم ناله زخمی به گوش آید
...
ز سبزی گر برون از صائب تبریزی دیوان اشعار 303
1. ز سبزی گر برون گردون مینارنگ می آید
مرا آیینه دل هم برون از زنگ می آید
...
به لب از شوق صدره از صائب تبریزی دیوان اشعار 304
1. به لب از شوق صدره بیش جان نامه می آید
که حرفی از دهانش بر زبان خامه می آید
...
مگر پروانه حرفی از صائب تبریزی دیوان اشعار 305
1. مگر پروانه حرفی از کنار و بوس می گوید؟
که شمع امشب سخن از پرده فانوس می گوید
...
(صبا در هم خبر از صائب تبریزی دیوان اشعار 306
1. (صبا در هم خبر از طره جانانه می گوید
سخن های پریشان با من دیوانه می گوید)
...
آن که چشمان ترا از صائب تبریزی دیوان اشعار 307
1. آن که چشمان ترا نشأه بیهوشی داد
مستمندان ترا ذوق جگرنوشی داد
...
(یک ادای نمکین از صائب تبریزی دیوان اشعار 308
1. (یک ادای نمکین در همه عمر نکرد
یارب این بخت مرا تهمت شوری که نهاد؟)
...
زلف او کی به خیال از صائب تبریزی دیوان اشعار 309
1. زلف او کی به خیال من غمناک افتد؟
مگر از شانه به فکر دل صد چاک افتد
...
گر چنین سرو ز از صائب تبریزی دیوان اشعار 310
1. گر چنین سرو ز بالای تو درهم گردد
طوق هر فاخته ای حلقه ماتم گردد
...
اگر ابروی تو از صائب تبریزی دیوان اشعار 311
1. اگر ابروی تو محراب نمازم گردد
کعبه پروانه صفت گرد نیازم گردد
...