رهین منت درمان از صائب تبریزی دیوان اشعار 288
1. رهین منت درمان شدن آسان نمی باشد
طلای بی غشی چون درد بی درمان نمی باشد
چه لذت دیدن رخسار از صائب تبریزی دیوان اشعار 289
1. چه لذت دیدن رخسار آن مه پاره می بخشد
که عاشق هر دو عالم را به یک نظاره می بخشد
همان خشک است از صائب تبریزی دیوان اشعار 290
1. همان خشک است مژگان گر به خوناب دگر غلتد
نگردد رشته تر چندان که در آب گهر غلتد
گل از شرم رخ او از صائب تبریزی دیوان اشعار 291
1. گل از شرم رخ او خون به روی خویشتن مالد
زبان لاف را بر خاک، شمع انجمن مالد
کدامین سروقد از صائب تبریزی دیوان اشعار 292
1. کدامین سروقد از دامن محشر برون آمد؟
که بی تابانه صد آه از لب کوثر برون آمد
به قتل من چنان از صائب تبریزی دیوان اشعار 293
1. به قتل من چنان تیغش به استعجال می آمد
که از جوهر به گوش من صدای بال می آمد
اگر ملک دو عالم از صائب تبریزی دیوان اشعار 294
1. اگر ملک دو عالم را کند یک کاسه اقبالش
همان از حرص، چین بر جبهه فغفور می ماند
گرانخوابی که از صائب تبریزی دیوان اشعار 295
1. گرانخوابی که آه سرد را مهتاب می داند
نسیم صبح محشر را فسون خواب می داند
دل سودایی من از صائب تبریزی دیوان اشعار 296
1. دل سودایی من یار را اغیار می داند
سر زانوی وحدت را سر بازار می داند
گرفتار محبت از صائب تبریزی دیوان اشعار 297
1. گرفتار محبت دوست از دشمن نمی‌داند
ز راحت دشمنی‌ها گلخن از گلشن نمی‌داند
دلم در سینه درس از صائب تبریزی دیوان اشعار 298
1. دلم در سینه درس ناله مستانه می‌خواند
به طرز بلبل ناقوس در بتخانه می‌خواند
حجاب بی‌زبانم از صائب تبریزی دیوان اشعار 299
1. حجاب بی‌زبانم رخصت گفتار می‌خواهد
برات بوسه‌ای زان لعل شکربار می‌خواهد