کسی را از بزرگان از صائب تبریزی دیوان اشعار 276
1. کسی را از بزرگان می رسد نخوت به درویشان
که بر مبلغ فزاید از تواضع آنچه کم سازد
...
نفس را یاد رویش از صائب تبریزی دیوان اشعار 277
1. نفس را یاد رویش شعله بی باک می سازد
نسیم زلفش از دل سینه ها را پاک می سازد
...
تماشای تو از از صائب تبریزی دیوان اشعار 278
1. تماشای تو از دل سینه‌ها را پاک می‌سازد
شکرخند تو جان‌ها را گریبان چاک می‌سازد
...
نفس را صافی از از صائب تبریزی دیوان اشعار 279
1. نفس را صافی از کلفت خراش سینه می سازد
که سوهان تیغ ناهموار را آیینه می سازد
...
بدآموز قفس در از صائب تبریزی دیوان اشعار 280
1. بدآموز قفس در آشیان مسکن نمی سازد
ز چشم افتاده دام تو با گلشن نمی سازد
...
نه لاله (است) از صائب تبریزی دیوان اشعار 281
1. نه لاله (است) این که پای بیستون را در حنا دارد
دل سنگ از برای ماتم فرهاد می سوزد
...
که می گفت از دل از صائب تبریزی دیوان اشعار 282
1. که می گفت از دل یاقوت دود عنبرین خیزد؟
خطی چون نیش زنبوران ز جوی انگبین خیزد
...
صفای عارضش ته از صائب تبریزی دیوان اشعار 283
1. صفای عارضش ته جرعه بر مهتاب می ریزد
لبش بیهوشدارو در شراب ناب می ریزد
...
کشد در خاک و خونم از صائب تبریزی دیوان اشعار 284
1. کشد در خاک و خونم گر غباری در من آویزد
ز پا افتم اگر خاری مرا در دامن آویزد
...
ز دندان ریختن از صائب تبریزی دیوان اشعار 285
1. ز دندان ریختن حرص کهنسالان فزونتر شد
لب پرشکوه گردد چون صدف خالی ز گوهر شد
...
ز حیرت بهره عاشق از صائب تبریزی دیوان اشعار 286
1. ز حیرت بهره عاشق ز خوبان بیشتر باشد
ازین گلشن گل آن چیند که دستش زیر سر باشد
...
جهان را تار و از صائب تبریزی دیوان اشعار 287
1. جهان را تار و پود هستی از موج خطر باشد
کف این بحر خون آشام از مغز گهر باشد
...