متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 ارباب حیا را لب نانی ز جهان نیست روزی ز دل خود خورد آن را که زبان نیست

2 (یاری که نگیرد دلش از دوری منزل در وادی تجرید به جز ریگ روان نیست)

1 گلی از عیش نچیدم که ملالی نرسید خاری از پا نکشیدم که به چشمم نخلید

2 عالم افروزی حسن از نظر پاکان است گل خورشید ز فیض نفس صبح دمید

1 تا به کی دور بود سایه ابراز سر ما؟ خشک باشد لب ما چون جگر ساغر ما

2 شعله پیش جگر سوخته ما خام است بال پروانه بود یک ورق از دفتر ما

1 نمک لعل تو کی چشمه حیوان دارد؟ یوسف مصر کی این چاه زنخدان دارد؟

2 راز این سینه صد چاک چرا گل نکند؟ که دریده دهنی همچو گریبان دارد

1 که می گفت از دل یاقوت دود عنبرین خیزد؟ خطی چون نیش زنبوران ز جوی انگبین خیزد

2 ز فیض خاکساری سرفراز نه چمن گشتم که می گفت این چنین سروی ازین آب و زمین خیزد

1 (جنون از نشئه هشیاری من ننگ می‌گیرد ز نور توبه‌ام آیینه دل زنگ می‌گیرد)

2 (هلال عید در قلب شفق دانی چه را ماند؟ چو شمشیری که از خون شهیدان رنگ می‌گیرد)

1 (دود دل را اشک چشم تر تلافی می کند هر چه دوزخ می کند کوثر تلافی می کند)

2 (هر ستم کز چشمش آمد عذر می خواهد لبش تلخی بادام را شکر تلافی می کند)

1 این ناقصان که فخر به انساب می کنند پس پس سفر چو طفل رسن تاب می کنند

2 اسلاف را هم از نسب خود کنند خوار بس نیست این ستم که به اعقاب می کنند؟

1 دل به دام زلف آن مشکین کمند افتاده است مرغ بی بال و پری در کوچه بند افتاده است

2 در حریم خاکساری سرکشی را بار نیست شعله این بزم در پای سپند افتاده است

1 ز فکر قامتی در دل خرامان شعله ای دارم که استغنا به صد شمع تجلی می توانم زد