متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 طبیب پست فطرت خلق را رنجور می خواهد گدای دوربین فرزند خود را کور می خواهد

2 کمال حسن رسوایی تقاضا می کند، ورنه گل این بوستان را باغبان مستور می خواهد

1 همان خشک است مژگان گر به خوناب دگر غلتد نگردد رشته تر چندان که در آب گهر غلتد

2 که بیرون می‌دهد راز گلوسوز محبت را؟ عجب دارم ز دست رعشه‌داران این گهر غلتد

1 محنت مردم آزاده فزونتر باشد بار دل لازمه سرو و صنوبر باشد

2 عالم خاک بود منتظم از پست و بلند مصلحت نیست ده انگشت برابر باشد

3 می توان شمع برافروخت ز نقش قدمش هر که را آتش سودای تو در سر باشد

1 قانع به جرعه نیست لب میگسار ما میخانه را به آب رساند خمار ما

2 ای جلوه نسیم ترحم چه کوتهی است در غنچه زنگ بست گل اعتبار ما

3 از نخل موم صد گل رنگین شکفت و ریخت یک برگ سبز سر نزد از شاخسار ما

4 امشب که آمده است به کف سیب آن ذقن خالی است جای شیشه می در کنار ما

1 مصفا چون شود دل در غبار تن نمی‌گنجد که چون شد صیقلی آیینه در گلخن نمی‌گنجد

2 به هم پیچید خرسندی زبان شکوه ما را دگر در حلقه زنجیر ما شیون نمی‌گنجد

3 کفن شد جامه فانوس از داغ جگرسوزم ز شوخی شعله من در ته دامن نمی‌گنجد

1 چشم من دایم سپند آتش رخساره بود چون شرر تا چشم وا کردم دلم آواره بود

2 عشق آن روزی که صحرای عدم را رنگ ریخت گردبادش روح گردآلود این آواره بود

1 نرمی حصار عافیت جان روشن است از موم پشت آینه بر کوه آهن است

2 قانع به دستبوس شدن زان جهان حسن از بحر تشنه را به قلم آب خوردن است

1 سبکروی به صف دشمنان شبیخون زد که نعل سیر به گلگون عزم وارون زد

2 کنار خویش ز خون شفق لبالب دید چو صبح هر که دم خوش به زیر گردون زد

1 کسی که کاوش عشقی درون خود دارد همیشه باده لعلی ز خون خود دارد

2 به آتش دگری خشمگین نمی سوزد فتیله داغ پلنگ از درون خود دارد

1 یعقوب بد نکرد که در هجر چشم باخت در قحط حسن، چشم گشودن چه لازم است؟