سرو را از جلوه از صائب تبریزی دیوان اشعار 144
1. سرو را از جلوه مستانه از جا می‌برد
خنده او تلخ‌کامی را ز صهبا می‌برد
عقل را از مغز از صائب تبریزی دیوان اشعار 145
1. عقل را از مغز بیرون داغ سودا می برد
جذبه خورشید شبنم را به بالا می برد
قسم به شمع تجلی از صائب تبریزی دیوان اشعار 146
1. قسم به شمع تجلی که پرتوش ازلی است
که عشق تازه عذاران بهار زنده دلی است
ترا که برق بلا از صائب تبریزی دیوان اشعار 147
1. ترا که برق بلا خوشه چین خرمن نیست
خبر ز حال من و تنگدستی من نیست
خیال طره او در از صائب تبریزی دیوان اشعار 148
1. خیال طره او در دل خراب گذشت
چه موج بود که مستانه بر حباب گذشت
مرا به نیم تبسم از صائب تبریزی دیوان اشعار 149
1. مرا به نیم تبسم خراب کرد و گذشت
نگاه گرم عنان را به خواب کرد و گذشت
ترخنده از عرق از صائب تبریزی دیوان اشعار 150
1. ترخنده از عرق به می ناب زد رخت
باز این چه نقش بود که بر آب زد رخت
هستی نماند و از صائب تبریزی دیوان اشعار 151
1. هستی نماند و در سر پوچ آرزو بجاست
می شد تمام و نکهت او در کدو بجاست
ز اهل سخن مپرس از صائب تبریزی دیوان اشعار 152
1. ز اهل سخن مپرس مقام سخن کجاست
حسن غریب را که شناسد وطن کجاست؟
ما را بهشت نقد، از صائب تبریزی دیوان اشعار 153
1. ما را بهشت نقد، تماشای دلبرست
عمر دوباره سایه بالای دلبرست
چون غنچه گر زبان از صائب تبریزی دیوان اشعار 154
1. چون غنچه گر زبان تو با دل موافق است
بر کاینات از ته ل خنده لایق است
موج خطر سفینه از صائب تبریزی دیوان اشعار 155
1. موج خطر سفینه اهل توکل است
در رهگذار راست روان تیغ کج پل است