ترا که خط بناگوش ابجد نازست از صائب تبریزی دیوان اشعار 120
1. ترا که خط بناگوش ابجد نازست
چه وقت توبه حسن کرشمه پردازست؟
کلام تلخ جبینان حلاوت آمیزست از صائب تبریزی دیوان اشعار 121
1. کلام تلخ جبینان حلاوت آمیزست
زمین هند به آن تیرگی شکرخیزست
تبسمی که دهد یار ازان دهن جان است از صائب تبریزی دیوان اشعار 122
1. تبسمی که دهد یار ازان دهن جان است
میی که بوسه بر آن لب زد آب حیوان است
سخن بلند چو گردد به وحی مقرون است از صائب تبریزی دیوان اشعار 123
1. سخن بلند چو گردد به وحی مقرون است
اتاقه سر مصحف کلام موزون است
ز ناله ام در و بام قفس نگارین است از صائب تبریزی دیوان اشعار 124
1. ز ناله ام در و بام قفس نگارین است
ز گریه ام چمن روزگار رنگین است
هزار گرگ هوس در کمین عصمت توست از صائب تبریزی دیوان اشعار 125
1. هزار گرگ هوس در کمین عصمت توست
چه وقت رفتن صحرا و سیر و صحبت توست؟
حیرتکده چشم مرا خواب ندیده است از صائب تبریزی دیوان اشعار 126
1. حیرتکده چشم مرا خواب ندیده است
افتادگی اشک مرا آب ندیده است
بر سبزه خط تکیه مکن موج سرابی است از صائب تبریزی دیوان اشعار 127
1. بر سبزه خط تکیه مکن موج سرابی است
هر حلقه پی رفتن حسن تو رکابی است
اندیشه ز مستی نکند هر که شرابی است از صائب تبریزی دیوان اشعار 128
1. اندیشه ز مستی نکند هر که شرابی است
کآبادی این طایفه موقوف خرابی است
ارباب همم را چه غم از بی پر و بالی است؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 129
1. ارباب همم را چه غم از بی پر و بالی است؟
بال و پر این طایفه از همت عالی است
جز گوشه میخانه مرا جای دگر نیست از صائب تبریزی دیوان اشعار 130
1. جز گوشه میخانه مرا جای دگر نیست
چون خم ز خرابات مرا پای سفر نیست
جز نام تو بر لوح دلم هیچ رقم نیست از صائب تبریزی دیوان اشعار 131
1. جز نام تو بر لوح دلم هیچ رقم نیست
در نامه ما یک سر مو سهو قلم نیست