ترا که خط بناگوش از صائب تبریزی دیوان اشعار 120
1. ترا که خط بناگوش ابجد نازست
چه وقت توبه حسن کرشمه پردازست؟
کلام تلخ جبینان از صائب تبریزی دیوان اشعار 121
1. کلام تلخ جبینان حلاوت آمیزست
زمین هند به آن تیرگی شکرخیزست
تبسمی که دهد از صائب تبریزی دیوان اشعار 122
1. تبسمی که دهد یار ازان دهن جان است
میی که بوسه بر آن لب زد آب حیوان است
سخن بلند چو گردد از صائب تبریزی دیوان اشعار 123
1. سخن بلند چو گردد به وحی مقرون است
اتاقه سر مصحف کلام موزون است
ز ناله ام در و از صائب تبریزی دیوان اشعار 124
1. ز ناله ام در و بام قفس نگارین است
ز گریه ام چمن روزگار رنگین است
هزار گرگ هوس از صائب تبریزی دیوان اشعار 125
1. هزار گرگ هوس در کمین عصمت توست
چه وقت رفتن صحرا و سیر و صحبت توست؟
حیرتکده چشم از صائب تبریزی دیوان اشعار 126
1. حیرتکده چشم مرا خواب ندیده است
افتادگی اشک مرا آب ندیده است
بر سبزه خط تکیه از صائب تبریزی دیوان اشعار 127
1. بر سبزه خط تکیه مکن موج سرابی است
هر حلقه پی رفتن حسن تو رکابی است
اندیشه ز مستی از صائب تبریزی دیوان اشعار 128
1. اندیشه ز مستی نکند هر که شرابی است
کآبادی این طایفه موقوف خرابی است
ارباب همم را از صائب تبریزی دیوان اشعار 129
1. ارباب همم را چه غم از بی پر و بالی است؟
بال و پر این طایفه از همت عالی است
جز گوشه میخانه از صائب تبریزی دیوان اشعار 130
1. جز گوشه میخانه مرا جای دگر نیست
چون خم ز خرابات مرا پای سفر نیست
جز نام تو بر لوح از صائب تبریزی دیوان اشعار 131
1. جز نام تو بر لوح دلم هیچ رقم نیست
در نامه ما یک سر مو سهو قلم نیست