متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 برو ای غیر به ما داغ محبت مفروش این زر قلب به کار همه کس نتوان کرد

1 شبنم از روی لطیف تو نظر می دزدد غنچه از شرم تو سر در ته پر می دزدد

2 می کند بیهده دل عیب خود از عشق نهان گل ز خورشید عبث دامن تر می دزدد

1 کو باده تا به سنگ زنم جام عقل را؟ از خط جام، حلقه کنم نام عقل را

2 عمری که در ملال رود در حساب نیست چون بشمرم ز عمر خود ایام عقل را؟

3 تفسیده تر ز ریگ روان است مغز ما ضایع مساز روغن بادام عقل را

1 آنچه آن روی لطیف از سایه مژگان کشید کی عذار ماه مصر از سیلی اخوان کشید؟

2 عاشقان را از تمتع مانعی جز شرم نیست در حریم وصل می باید مرا هجران کشید

3 می توانی گنج ها از نقد وقت اندوختن گر توانی پای خود چون کوه در دامان کشید

1 داغ عاشق سازگاری کی به مرهم می‌کند؟ لاله این باغ خون در چشم شبنم می‌کند

2 دولت گردنده دنیا به استحقاق نیست دور گردون دیو را در دست، خاتم می‌کند

1 دلاوران که صف کارزار می شکنند به خون گرم من اول خمار می شکنند

2 هنوز ساقی محجوب ما نمی داند که دلبران ز لب خود خمار می شکنند

3 چه حاجت است به می بزم زهدکیشان را؟ به خون یکدگر اینجا خمار می شکنند

1 آه را یاد سر زلف تو پیچیده کند فکر را شیوه رفتار تو سنجیده کند

2 دل محال است که با داغ هوس جوش زند کعبه حاشا که به بر جامه پوشیده کند

1 خط ظالم از گل رخسار او کین می کشد انتقام بلبلان از باغ گلچین می کشد

2 کوهکن را عشق اگر هم پله پرویز ساخت رشک خسرو هم شکر بر روی شیرین می کشد

3 چشم بند عیبجویان چشم خود پوشیدن است بی زبانی سرمه در کام سخن چین می کشد

1 چو آفتاب بکش جام صبحگاهی را به خاکیان بچشان رحمت الهی را

2 نماز اگر نکنی اختیار آن با توست مباد فوت کنی آه صبحگاهی را

1 ترا که پنبه گوش شعور سیماب است نفس کشیدن محشر فسانه خواب است

2 هوای وادی غفلت رطوبتی دارد که پای ریگ روان در شکنجه خواب است