مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 بر زبان حرف طلب هرگز نمی آریم ما میهمان بی طلب را دوست می داریم ما

1 دور شو ای آستین از دیده گریان ما مو نمی گنجد میان گریه و مژگان ما

1 به همواری توان بردن سبق از همرهان اینجا به خودداری توان افتاد پیش از کاروان اینجا

1 به احسان همتم می‌کرد قارون اهل دنیا را اگر می‌بود ممکن خرج کردن دخل بی‌جا را!

1 تمنای تو دارد در کشاکش آسمان‌ها را هدف خمیازه آغوش می‌سازد کمان‌ها را

1 ز بدگویان امان خواهی، ز غیبت پاک کن لب را به از ترک گزیدن نیست افسون مار و عقرب را

1 ز خط اندیشه نبود چهره آن سرو قامت را نمی پوشد حجاب ابر خورشید قیامت را

1 کجا اندیشه عقباست عقل ذوفنونت را؟ که دارد فکر نان و جامه بیرون و درونت را

1 کند هر جا پریشان باد زلف مشکبارش را نقاب روی عنبر می کند خجلت بهارش را

1 توجه نیست با دلهای سنگین عشق سرکش را نمی باشد به هم آمیزشی یاقوت و آتش را