مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 سلیمانی است حسن، انگشتری از حلقه مویش پریزادی است دست آموز، زلف آشنارویش

1 غوطه در زنگ زد آیینه روشن گهرش پسته ای شد ز خط سبز لب چون شکرش

1 عمر گویی است سبک، قامت خم چوگانش که به یک زخم برون می برد از میدانش

1 به عزم صید چنان گرم خاست شهبازش که خنده در دهن کبک سوخت پروازش

1 مطرب مکن ز صافی آواز انتعاش چون زلف بی شکن بود آواز بی خراش

1 محو کی از صفحه دلها شود آثار من؟ من همان ذوقم که می یابند از افکار من

1 بس که از دوران به سختی بگذرد احوال من می زند بر سینه سنگ آیینه از تمثال من

1 دارد از سبقت ز چشم بد خطرها جان من هر که پیش افتد ز من، باشد بلاگردان من

1 از علایق دل ز آب و گل نمی آید برون پای سرو از گل ز بار دل نمی آید برون

1 آبروی دیده ها باشد ز اشک آتشین کاسه دریوزه می گردد نگین دان بی نگین