مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 بر دل موری درین عبرت سرا غافل مخور دل بخور چندان که می خواهی، ولی بر دل مخور

1 کریم سایل خود را غنی کند یکبار دو بار لب نگشاید صدف به ابر بهار

1 یکی هزار شود داغ در دل افگار زمین سوخته، جان می دهد به تخم شرار

1 ندیده ایم به جز ماه روزه ماه دگر که از تمام بود ناقصش مبارک تر!

1 با چهره شکسته و با چشم اشکبار ته جرعه خزانم و سرجوش نوبهار

1 سامان دهر را همه اسباب غم شمار هر چیز کز تو فوت شود مغتنم شمار

1 در دیده ها اگر چه بود راه هند دور نزدیکتر بود ز در خانه صدور!

1 مخور فریب محبت ز ناله همه کس مشو چو شیشه می هم پیاله همه کس

1 برنیایی خوش به اهل فکر، ناخوش هم مباش گر سخن کش نیستی باری سخن کش هم مباش

1 یک سر مو منت از اخوان کم فرصت مکش گر به چه باید فتاد از چشم خود منت مکش