کند گل جمع خود از صائب تبریزی دیوان اشعار 409
1. کند گل جمع خود را چون تو در گلزار می‌آیی
خیابان می‌کشد قد چون تو در رفتار می‌آیی
سوز داغ دلم ای از صائب تبریزی دیوان اشعار 410
1. سوز داغ دلم ای لاله تو نشناخته ای
ورقی چند به بازیچه سیه ساخته ای
بوی گل غنچه شود از صائب تبریزی دیوان اشعار 411
1. بوی گل غنچه شود چون تو به گلزار آیی
رنگ یوسف شکند چون تو به بازار آیی
جام جم مهر خموشی از صائب تبریزی دیوان اشعار 412
1. جام جم مهر خموشی است اگر بینایی
لوح محفوظ بود حیرت اگر دانایی
عرق فشان رخ خود از صائب تبریزی دیوان اشعار 413
1. عرق فشان رخ خود از شراب ساخته ای
ستاره روی کش آفتاب ساخته ای
کیم، به وادی از صائب تبریزی دیوان اشعار 414
1. کیم، به وادی فقر و سلوک نزدیکی
چو تیغ کرده قناعت به آب باریکی
عبیر فتنه به از صائب تبریزی دیوان اشعار 415
1. عبیر فتنه به زلف سیاهت ارزانی!
گل شکست به طرف کلاهت ارزانی!
مخالفت نبود از صائب تبریزی دیوان اشعار 416
1. مخالفت نبود در جهان تنهایی
من و ملازمت آستان تنهایی
در ماه روزه سیر از صائب تبریزی دیوان اشعار 417
1. در ماه روزه سیر مه ما نکرده ای
چشم گرسنه مست تماشا نکرده ای
ای خط سبز کز لب از صائب تبریزی دیوان اشعار 418
1. ای خط سبز کز لب جانان دمیده ای
بر آب زندگی خط باطل کشیده ای
هر لحظه خرابم از صائب تبریزی دیوان اشعار 419
1. هر لحظه خرابم کند آن چشم به رنگی
با فتنه شهری چند کند خانه تنگی؟
با خود پرداز از صائب تبریزی دیوان اشعار 420
1. با خود پرداز از منزل طرازی
که خودسازی به است از خانه سازی