ازان خرسند گردیدم ز دیدن ها به نادیدن از صائب تبریزی دیوان اشعار 385
1. ازان خرسند گردیدم ز دیدن ها به نادیدن
که دیدن های رسمی نیست جز تکلیف وا دیدن
ز اهل عقل همواری به مجنونان فزون تر کن از صائب تبریزی دیوان اشعار 386
1. ز اهل عقل همواری به مجنونان فزون تر کن
به ترخانان درگاه الهی با ادب سر کن
جوانی برد با خود آنچه می آمد به کار از من از صائب تبریزی دیوان اشعار 387
1. جوانی برد با خود آنچه می آمد به کار از من
خس و خاری به جا مانده است از چندین بهار از من
نباشد در مقام دلبری نازک نهال من از صائب تبریزی دیوان اشعار 388
1. نباشد در مقام دلبری نازک نهال من
ز تمکین ذوق گل چیدن ندارد خردسال من
ندارد حاجت تکرار گفتار تمام من از صائب تبریزی دیوان اشعار 389
1. ندارد حاجت تکرار گفتار تمام من
که پیش از گوش در دل نقش می بندد کلام من
به پرگار از توکل شد چنان برگ و نوای من از صائب تبریزی دیوان اشعار 390
1. به پرگار از توکل شد چنان برگ و نوای من
که از خود آب چون دندان برآرد آسیای من
تا سر خود به گریبان نتوانی بردن از صائب تبریزی دیوان اشعار 391
1. تا سر خود به گریبان نتوانی بردن
گوی توفیق ز میدان نتوانی بردن
می گشاید ز خموشان دل بی کینه من از صائب تبریزی دیوان اشعار 392
1. می گشاید ز خموشان دل بی کینه من
لب خاموش بود صیقل آیینه من
اگر عزیز توان شد به آبروی کسان از صائب تبریزی دیوان اشعار 393
1. اگر عزیز توان شد به آبروی کسان
نماز نیز قبول است با وضوی کسان
توان به خامشی از عمر کام دل بردن از صائب تبریزی دیوان اشعار 394
1. توان به خامشی از عمر کام دل بردن
دراز می شود این رشته از گره خوردن
به طوق غبغب سیمین او نظر واکن از صائب تبریزی دیوان اشعار 395
1. به طوق غبغب سیمین او نظر واکن
هلال ماه در آغوش را تماشا کن
عرق به چهره اش از تاب می نشسته ببین از صائب تبریزی دیوان اشعار 396
1. عرق به چهره اش از تاب می نشسته ببین
به روی آینه عقد گهر گسسته ببین