از ته دل نیست از صائب تبریزی دیوان اشعار 361
1. از ته دل نیست از همصحبتان رنجیدنش
می دهد یاد از پشیمانی به تمکین رفتنش
...
یار گندم‌گون از صائب تبریزی دیوان اشعار 362
1. یار گندم‌گون جوی نگذاشت در من عقل و هوش
خرمنم را سوخت این گندم‌نمای جوفروش!
...
در کهنسالی نیفتد از صائب تبریزی دیوان اشعار 363
1. در کهنسالی نیفتد کافر از سامان خویش!
کز تهیدستی چنار آتش زند در جان خویش
...
حسن هیهات است از صائب تبریزی دیوان اشعار 364
1. حسن هیهات است بردارد نظر از روی خویش
گل ز شبنم می نهد آینه بر زانوی خویش
...
صنوبر قامتی از صائب تبریزی دیوان اشعار 365
1. صنوبر قامتی کز خاک می روید گرفتارش
خیابان می کشد چون سرو قد از شوق رفتارش
...
در آن محفل که از صائب تبریزی دیوان اشعار 366
1. در آن محفل که برخیزد نقاب از روی گلپوشش
سپند از جای خود برخاستن گردد فراموشش
...
تماشای جمال از صائب تبریزی دیوان اشعار 367
1. تماشای جمال خود چنان برده است از هوشش
که بیرون آورند از خانه آیینه با دوشش!
...
دل خونین چنان از صائب تبریزی دیوان اشعار 368
1. دل خونین چنان آمیخت با فولاد پیکانش
که با جوهر یکی شد پیچ و تاب رشته جانش
...
قلم ماری است از صائب تبریزی دیوان اشعار 369
1. قلم ماری است کز رشوت بود افسون گیرایش
به این افسون توان رست از گزند روح‌فرسایش
...
به دوری محو از از صائب تبریزی دیوان اشعار 370
1. به دوری محو از خاطر نگردد قد رعنایش
فراموشی ندارد مصرع موزون بالایش
...
سلیمانی است از صائب تبریزی دیوان اشعار 371
1. سلیمانی است حسن، انگشتری از حلقه مویش
پریزادی است دست آموز، زلف آشنارویش
...
غوطه در زنگ زد از صائب تبریزی دیوان اشعار 372
1. غوطه در زنگ زد آیینه روشن گهرش
پسته ای شد ز خط سبز لب چون شکرش
...