هست حاجت در بساط کج کلاهان بیشتر از صائب تبریزی دیوان اشعار 349
1. هست حاجت در بساط کج کلاهان بیشتر
همت از درویش می جویند شاهان بیشتر
می رسد هر دم مرا از نوخطان نیش دگر از صائب تبریزی دیوان اشعار 350
1. می رسد هر دم مرا از نوخطان نیش دگر
ریش هیهات است گردد مرهم ریش دگر
بر دل موری درین عبرت سرا غافل مخور از صائب تبریزی دیوان اشعار 351
1. بر دل موری درین عبرت سرا غافل مخور
دل بخور چندان که می خواهی، ولی بر دل مخور
کریم سایل خود را غنی کند یکبار از صائب تبریزی دیوان اشعار 352
1. کریم سایل خود را غنی کند یکبار
دو بار لب نگشاید صدف به ابر بهار
یکی هزار شود داغ در دل افگار از صائب تبریزی دیوان اشعار 353
1. یکی هزار شود داغ در دل افگار
زمین سوخته، جان می دهد به تخم شرار
ندیده ایم به جز ماه روزه ماه دگر از صائب تبریزی دیوان اشعار 354
1. ندیده ایم به جز ماه روزه ماه دگر
که از تمام بود ناقصش مبارک تر!
با چهره شکسته و با چشم اشکبار از صائب تبریزی دیوان اشعار 355
1. با چهره شکسته و با چشم اشکبار
ته جرعه خزانم و سرجوش نوبهار
سامان دهر را همه اسباب غم شمار از صائب تبریزی دیوان اشعار 356
1. سامان دهر را همه اسباب غم شمار
هر چیز کز تو فوت شود مغتنم شمار
در دیده ها اگر چه بود راه هند دور از صائب تبریزی دیوان اشعار 357
1. در دیده ها اگر چه بود راه هند دور
نزدیکتر بود ز در خانه صدور!
مخور فریب محبت ز ناله همه کس از صائب تبریزی دیوان اشعار 358
1. مخور فریب محبت ز ناله همه کس
مشو چو شیشه می هم پیاله همه کس
برنیایی خوش به اهل فکر، ناخوش هم مباش از صائب تبریزی دیوان اشعار 359
1. برنیایی خوش به اهل فکر، ناخوش هم مباش
گر سخن کش نیستی باری سخن کش هم مباش
یک سر مو منت از اخوان کم فرصت مکش از صائب تبریزی دیوان اشعار 360
1. یک سر مو منت از اخوان کم فرصت مکش
گر به چه باید فتاد از چشم خود منت مکش