مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 خسیس باده چو نوشد خسیس تر گردد که بستگیش فزاید گره چو تر گردد

1 کیم، به وادی فقر و سلوک نزدیکی چو تیغ کرده قناعت به آب باریکی

1 (هر که خاموش شد از اهل بیان است اینجا هر که انداخت سپر تیغ زبان است اینجا)

1 نوش‌ها درج است در نیش عتاب‌آلودگان پشه دارد حق بیداری به خواب‌آلودگان

1 از دعا در صبح کام دل توان آسان گرفت دست خود بوسید هر کس دامن پاکان گرفت

1 مخالفت نبود در جهان تنهایی من و ملازمت آستان تنهایی

1 تنها نه همین با تو مرا روی نیازست هر کس که ترا دیده به من بر سر نازست

1 خبرها می دهد از می پرستی رنگ غمازت گواه از خانه دارد غنچه خمیازه پردازت

1 ز اهل کرم به هند کسی را ندیده ایم از طوطیان کریم کریمی شنیده ایم!

1 شکر را نی به ناخن می کند دشنام تلخ تو به شور حشر چشمک می زند بادام تلخ تو