مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 تا خط دمید با من دلدار هم سخن شد خط غبار جانان خاک مراد من شد

1 عرق فشان رخ خود از شراب ساخته ای ستاره روی کش آفتاب ساخته ای

1 گر چه رخسار ترا آب طراوت کم نیست اثر گریه ما هیچ کم از شبنم نیست

1 در گلشنی که حسن تو عارض جمال کرد گل آب و رنگ خود عرق انفعال کرد

1 رگ جان من و آن زلف به هم پیوسته است پیچ و تاب من و آن سلسله با هم بسته است

1 به گلشن چون روی، بنما به گل چاک گریبان را در باغ نوی بگشای بر رو عندلیبان را

1 ز نقصان گهر باشد گران‌خیزی بزرگان را که خودداری میسر نیست گوهرهای غلتان را

1 شانه در خط معنبر ای صنم داخل مکن در خط استاد، بی موجب قلم داخل مکن

1 حسن را با عشق شان دیگرست شمع بی پروانه تیر بی پرست

1 در جبین تاک، نور باده بی غش ببین در ته بال سمند شعله آتش ببین