مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 سیه مستان غفلت را فلک هشیار می سازد درشتان را به گردش آسیا هموار می سازد

2 مژگان زرد، خانه برانداز سینه است الماس در خراش جگر بی قرینه است

1 آب حیات آتش رخساره ها می است باد مراد کشتی می نغمه نی است

1 حسنت هلال را به سر آسمان شکست می خواست چله (را) بنشاند، کمان شکست

1 رخسار او مقید زلف بلند نیست این صید پیشه را نظری با کمند نیست

1 ما را شکایت از سخن تلخ یار نیست این گوشمال هیچ کم از گوشوار نیست

1 ما را کنار و بوس توقع ز یار نیست دریای بی قراری ما را کنار نیست

1 در گریه بی رخت مژه را اختیار نیست در رشته گسسته گهر را قرار نیست

1 عمر عزیز قابل سوز و گداز نیست این رشته را مسوز که چندان دراز نیست

1 گفتی نمی توان ز لب دلستان گذشت گر بگذری ز وادی جان می توان گذشت

1 از داغ تازگی جگر پاره پاره یافت از آفتاب، صبح حیات دوباره یافت