دلم چون برگ بید از صائب تبریزی دیوان اشعار 253
1. دلم چون برگ بید از حرف بی هنگام می لرزد
چو عقل طفل بیند بر کنار بام، می لرزد
...
تبسم کن که جان از صائب تبریزی دیوان اشعار 254
1. تبسم کن که جان باده لعلی قبا سوزد
ز آب آتشین خویشتن یاقوت وا سوزد
...
اگر مهر خموشی از صائب تبریزی دیوان اشعار 255
1. اگر مهر خموشی زان لب شیرین بیان خیزد
سبک چون پنبه سنگینی ز هر گوش گران خیزد
...
ز بس گفتار من از صائب تبریزی دیوان اشعار 256
1. ز بس گفتار من از دل غبارآلود می‌خیزد
چو بردارم قلم خط غبار از کلک من ریزد!
...
به تمکینی ز جای از صائب تبریزی دیوان اشعار 257
1. به تمکینی ز جای خویش آن طناز می‌خیزد
که می‌لرزد عرق بر چهره‌اش اما نمی‌ریزد
...
زخامی هر کبابی از صائب تبریزی دیوان اشعار 258
1. زخامی هر کبابی اشک خونین بر زمین ریزد
کباب دل چو گردد پخته اشک آتشین ریزد
...
ز ماه روزه حسن از صائب تبریزی دیوان اشعار 259
1. ز ماه روزه حسن آن پری پیکر دو چندان شد
از آن مهر خدایی ماه من خورشید تابان شد
...
چه پروا عاشق از صائب تبریزی دیوان اشعار 260
1. چه پروا عاشق بیتاب را از سوختن باشد؟
که چون پروانه در گیرد چراغ انجمن باشد
...
بزرگان را به از صائب تبریزی دیوان اشعار 261
1. بزرگان را به تعلیم کسی حاجت نمی‌باشد
ادیبی اهل دولت را به از دولت نمی‌باشد
...
ز شهرت ناقص از از صائب تبریزی دیوان اشعار 262
1. ز شهرت ناقص از کامل عیاران بیش می بالد
ز انگشت اشارت ماه نو بر خویش می بالد
...
دلی کز خامشی از صائب تبریزی دیوان اشعار 263
1. دلی کز خامشی روشن شود مردن نمی داند
خموشی آتش سنگ است، افسردن نمی داند
...
ز بی دردی پر و از صائب تبریزی دیوان اشعار 264
1. ز بی دردی پر و بال طلب از کار می ماند
ز پای خفته دامن در ته دیوار می ماند
...