مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 ز احسان بنای دولت خود باثبات کن دست گشاده را سپر حادثات کن

1 ای شانه زلف و کاکل دلدار نازک است باریک شو که رشته این کار نازک است

1 پیش سایل چه ضرورست بپا برخیزند؟ از سر مال به تعظیم گدا برخیزند

1 بس که با سنگ ز سختی دل من یکرنگ است سنگ بر شیشه من، شیشه زدن بر سنگ است

1 نجست ناوک آهی درست از شستم به غبغب هدفی آشنا نشد دستم

1 رخسار او مقید زلف بلند نیست این صید پیشه را نظری با کمند نیست

1 (سر تسلیم خرد بر خط جام است اینجا آفتاب نقش بر لب بام است اینجا)

1 حسنت هلال را به سر آسمان شکست می خواست چله (را) بنشاند، کمان شکست

1 ز ماه روزه حسن آن پری پیکر دو چندان شد از آن مهر خدایی ماه من خورشید تابان شد

1 بس که بر آن پیکر سیمین قبا چسبیده است هر که او را در قبا دیده است، عریان دیده است!