آن که لب باز از سر رغبت به غیبت می کند از صائب تبریزی دیوان اشعار 193
1. آن که لب باز از سر رغبت به غیبت می کند
حلقه ذکر خدا را طوق لعنت می کند
میکشان را باده گلرنگ خندان میکند از صائب تبریزی دیوان اشعار 194
1. میکشان را باده گلرنگ خندان میکند
یک گلابی مجلس ما را گلستان میکند
تکیه گاه خلق، لطف حق تعالی بس بود از صائب تبریزی دیوان اشعار 195
1. تکیه گاه خلق، لطف حق تعالی بس بود
بستر و بالین ماهی آب دریا بس بود
دور ساغر بی هوای ابر پا در گل بود از صائب تبریزی دیوان اشعار 196
1. دور ساغر بی هوای ابر پا در گل بود
بادبان کشتی می ابر دریا دل بود
در بساط آسمان خشک، همت کم بود از صائب تبریزی دیوان اشعار 197
1. در بساط آسمان خشک، همت کم بود
آفتابش کاسه دریوزه شبنم بود
حاصل جمعیت عالم پریشانی بود از صائب تبریزی دیوان اشعار 198
1. حاصل جمعیت عالم پریشانی بود
بیشتر بیماری مردم ز مهمانی بود
بخت با ما بر خلاف راه مقصد می رود از صائب تبریزی دیوان اشعار 199
1. بخت با ما بر خلاف راه مقصد می رود
پای خواب آلود هر راهی که خواهد می رود
دیده هر کس که از اشک ندامت تر شود از صائب تبریزی دیوان اشعار 200
1. دیده هر کس که از اشک ندامت تر شود
راست هر مژگان او سرو لب کوثر شود
هر که گرداند ز دنیا روی، از مردان شود از صائب تبریزی دیوان اشعار 201
1. هر که گرداند ز دنیا روی، از مردان شود
آن بود فیروز جنگ اینجا که روگردان شود
فیض روشن گوهران از ارتحال افزون شود از صائب تبریزی دیوان اشعار 202
1. فیض روشن گوهران از ارتحال افزون شود
سایه خورشید تابان از زوال افزون شود
از شراب لاله گون همت دوبالا می شود از صائب تبریزی دیوان اشعار 203
1. از شراب لاله گون همت دوبالا می شود
هر که نوشد آب این سرچشمه رعنا می شود
حسن خط از حلقه گشتن ها زیادت می شود از صائب تبریزی دیوان اشعار 204
1. حسن خط از حلقه گشتن ها زیادت می شود
خط ز پیچ و تاب قلاب محبت می شود