نی انجمن فروز از صائب تبریزی دیوان اشعار 169
1. نی انجمن فروز شراب شبانه است
گلگون باده را نفسش تازیانه است
...
ز پیری حاصل من از صائب تبریزی دیوان اشعار 170
1. ز پیری حاصل من مد آه است
که دود شمع کافوری سیاه است
...
ظرافت آتش افروز از صائب تبریزی دیوان اشعار 171
1. ظرافت آتش افروز جدایی است
ادب آب حیات آشنایی است
...
در چمن روزگار از صائب تبریزی دیوان اشعار 172
1. در چمن روزگار فال شکفتن خطاست
اره نخل حیات خنده دندان نماست
...
حسن را با عشق از صائب تبریزی دیوان اشعار 173
1. حسن را با عشق شان دیگرست
شمع بی پروانه تیر بی پرست
...
عشق هر چند مجازی از صائب تبریزی دیوان اشعار 174
1. عشق هر چند مجازی است خوش است
سلطنت گر چه به بازی است خوش است
...
حسن در دوستی از صائب تبریزی دیوان اشعار 175
1. حسن در دوستی یگانه خوش است
رنگ معشوق، عاشقانه خوش است
...
عالمی را لعل از صائب تبریزی دیوان اشعار 176
1. عالمی را لعل او مست از شراب ناب کرد
چشمه حیوان همین یک خضر را سیراب کرد
...
از تراش آن خط از صائب تبریزی دیوان اشعار 177
1. از تراش آن خط مشکین جلوه زان رخسار کرد
آب تیغ این سبزه خوابیده را بیدار کرد
...
منع ما کی می توان از صائب تبریزی دیوان اشعار 178
1. منع ما کی می توان از دستبوس امروز کرد؟
بوسه ما را نمی بایست دست آموز کرد
...
از حیا نتوان از صائب تبریزی دیوان اشعار 179
1. از حیا نتوان به چشم او نگاه تیز کرد
دیگری بیمار و می باید مرا پرهیز کرد
...
ذات حق را چون از صائب تبریزی دیوان اشعار 180
1. ذات حق را چون توان در این جهان ادراک کرد؟
در مکان چون لامکانی را توان ادراک کرد؟
...