مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 بس که با سنگ ز سختی دل من یکرنگ است سنگ بر شیشه من، شیشه زدن بر سنگ است

1 هر سر موی تو در کاوش دل مژگان است خط ریحان تو گیرنده تر از قرآن است

1 تا ز می چهره گلرنگ تو افروخته است جگر لاله عذاران چمن سوخته است

1 تا چمن را قد و رخسار تو آراسته است سرو دودی است که از خرمن گل خاسته است

1 رگ جان من و آن زلف به هم پیوسته است پیچ و تاب من و آن سلسله با هم بسته است

1 دل دگربار در آن زلف دو تا افتاده است چشم بد دور که بسیار بجا افتاده است

1 از رگ ابر هوا دسته سنبل شده است از گل و لاله زمین یک طبق گل شده است

1 باز سرمشق جنونم خط نازک رقمی است که دو نیم است ز عشقش دل هر جا قلمی است

1 هر چه جز حیرت دیدار بود نادانی است لوح محفوظ همین مرتبه حیرانی است

1 گر چه رخسار ترا آب طراوت کم نیست اثر گریه ما هیچ کم از شبنم نیست