تا ز می چهره گلرنگ از صائب تبریزی دیوان اشعار 133
1. تا ز می چهره گلرنگ تو افروخته است
جگر لاله عذاران چمن سوخته است
...
تا چمن را قد و از صائب تبریزی دیوان اشعار 134
1. تا چمن را قد و رخسار تو آراسته است
سرو دودی است که از خرمن گل خاسته است
...
رگ جان من و آن از صائب تبریزی دیوان اشعار 135
1. رگ جان من و آن زلف به هم پیوسته است
پیچ و تاب من و آن سلسله با هم بسته است
...
دل دگربار در از صائب تبریزی دیوان اشعار 136
1. دل دگربار در آن زلف دو تا افتاده است
چشم بد دور که بسیار بجا افتاده است
...
از رگ ابر هوا از صائب تبریزی دیوان اشعار 137
1. از رگ ابر هوا دسته سنبل شده است
از گل و لاله زمین یک طبق گل شده است
...
باز سرمشق جنونم از صائب تبریزی دیوان اشعار 138
1. باز سرمشق جنونم خط نازک رقمی است
که دو نیم است ز عشقش دل هر جا قلمی است
...
هر چه جز حیرت از صائب تبریزی دیوان اشعار 139
1. هر چه جز حیرت دیدار بود نادانی است
لوح محفوظ همین مرتبه حیرانی است
...
گر چه رخسار ترا از صائب تبریزی دیوان اشعار 140
1. گر چه رخسار ترا آب طراوت کم نیست
اثر گریه ما هیچ کم از شبنم نیست
...
عشق را چشم به از صائب تبریزی دیوان اشعار 141
1. عشق را چشم به سامان تن آسانی نیست
راحتی نیست که در جامه عریانی نیست
...
از سرانجام عمارت از صائب تبریزی دیوان اشعار 142
1. از سرانجام عمارت خوشی از دلها رفت
وسعت از دست و دل خلق به منزلها رفت
...
به گریه جوهر از صائب تبریزی دیوان اشعار 143
1. به گریه جوهر بینش ز دیده ما ریخت
بهار عنبر ما در کنار دریا ریخت
...
چه غم اگر تهی از صائب تبریزی دیوان اشعار 144
1. چه غم اگر تهی از باده جام و شیشه ماست؟
که چشم پرفن ساقی هزار پیشه ماست
...