مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 در چمن چون باغدار لاله گون خود گذشت غنچه گل از سر یک مشت خون خود گذشت

1 بعد سالی در گلستان جلوه‌ای گل کرد و رفت خنده‌ای بر بی قراری‌های بلبل کرد و رفت

1 از دعا در صبح کام دل توان آسان گرفت دست خود بوسید هر کس دامن پاکان گرفت

1 خبرها می دهد از می پرستی رنگ غمازت گواه از خانه دارد غنچه خمیازه پردازت

1 مرا در چاه چون یوسف وطن از مکر اخوان است برادر گر پیمبرزاده باشد دشمن جان است

1 غرض از خوردن می مستی بالادست است باده را هر که به اندازه خورد بدمست است!

1 ناله نی حدی قافله ارواح است این کمربسته، شبان گله ارواح است

1 پیر را قامت خم سوی عدم راهبرست این کمانی است که از تیر سبکسیرترست

1 (در خموشی لب من چهره گشای رازست پشت این آینه از ساده دلی غمازست)

1 چشم مینا ز سیه بختی ما خونریزست ساغر از شکوه کم ظرفی ما لبریزست