عزیزی خواری از صائب تبریزی دیوان اشعار 1141
1. عزیزی خواری و خواری عزیزی بار می‌آورد
در آغوش پدر از چاه و زندان بیش می‌لرزم
کمان بال و پر از صائب تبریزی دیوان اشعار 1142
1. کمان بال و پر پرواز گردد تیر بی پر را
در آغوش وصال از بیم هجران بیش می‌لرزم
نخوابیده است از صائب تبریزی دیوان اشعار 1143
1. نخوابیده است با کین کسی هرگز دل صافم
ز بستر چون دعا از سینه‌های پاک برخیزم
ز خال گوشهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 1144
1. ز خال گوشهٔ ابروی یار می‌ترسم
ازین ستارهٔ دنباله دار می‌ترسم
ز رنگ و بوی جهان از صائب تبریزی دیوان اشعار 1145
1. ز رنگ و بوی جهان قانعم به بی‌برگی
خزان گزیده‌ام از نوبهار می‌ترسم
فتح بابی نشد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1146
1. فتح بابی نشد از کعبه و بتخانه مرا
بعد ازین گوش بر آواز در دل باشم
چند در دایرهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 1147
1. چند در دایرهٔ مردم عاقل باشم
تختهٔ مشق صد اندیشهٔ باطل باشم
چون گوهر گرامی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1148
1. چون گوهر گرامی آدم درین بساط
مسجود آفرینش و مردود آتشم
هستی موهوم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1149
1. هستی موهوم موج سرابی بیش نیست
به که بر لوح وجود خود خط باطل کشم
از غم دنیا و از صائب تبریزی دیوان اشعار 1150
1. از غم دنیا و عقبی یک نفس فارغ نیم
چون ترازو از دوسر دایم گرانی می‌کشم
دست و پا گم می‌کنم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1151
1. دست و پا گم می‌کنم زان نرگس نیلوفری
من که عمری شد بلای آسمانی می‌کشم
دلی خالی ز غیبت از صائب تبریزی دیوان اشعار 1152
1. دلی خالی ز غیبت در حضورم می‌توان کردن
نیم غمگین به سنگینی اگر مشهور شد گوشم