اول ز رشک محرمیم سرمه داغ بود از صائب تبریزی دیوان اشعار 1117
1. اول ز رشک محرمیم سرمه داغ بود
چون خواب، رفته رفته به چشمش گران شدم
عشق بر هر کس که زور آورد، من گشتم خراب از صائب تبریزی دیوان اشعار 1118
1. عشق بر هر کس که زور آورد، من گشتم خراب
سیل در هر جا که پا افشرد، من ویران شدم
چون ماه مصر، قیمت من خواست عذر من از صائب تبریزی دیوان اشعار 1119
1. چون ماه مصر، قیمت من خواست عذر من
گر یک دو روز بار دل کاروان شدم
بزرگان می‌کنند از تلخرویی سرمه در کارم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1120
1. بزرگان می‌کنند از تلخرویی سرمه در کارم
اگرچه با جواب خشک ازین کهسار خرسندم
مرا بیزار کرد از اهل دولت، دیدن دربان از صائب تبریزی دیوان اشعار 1121
1. مرا بیزار کرد از اهل دولت، دیدن دربان
به یک دیدن، ز صد نادیدنی آزاد گردیدم
منه انگشت بر حرفم، اگر درد سخن داری از صائب تبریزی دیوان اشعار 1122
1. منه انگشت بر حرفم، اگر درد سخن داری
که بر هر نقطه من صد بار چون پرگار گردیدم
ز راستی نبود شاخه‌های بی بر را از صائب تبریزی دیوان اشعار 1123
1. ز راستی نبود شاخه‌های بی بر را
خجالتی که من از قامت دو تا دارم
چو مینای پر از می فتنه‌ها دارم به زیر سر از صائب تبریزی دیوان اشعار 1124
1. چو مینای پر از می فتنه‌ها دارم به زیر سر
شود پر شور عالم چون ز سر دستار بردارم
شود بار دلم آن را که از دل بار بردارم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1125
1. شود بار دلم آن را که از دل بار بردارم
نهد پا بر سرم از راه هر کس خار بردارم
نظر برداشت شبنم در هوای آفتاب از گل از صائب تبریزی دیوان اشعار 1126
1. نظر برداشت شبنم در هوای آفتاب از گل
به امید که من از عارض او چشم بردارم؟
که می‌گوید پری در دیدهٔ مردم نمی‌آید؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 1127
1. که می‌گوید پری در دیدهٔ مردم نمی‌آید؟
که دایم در نظر باشد پریزادی که من دارم
شراب کهنه در پیری مرا دارد جوان دایم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1128
1. شراب کهنه در پیری مرا دارد جوان دایم
که دارد از مریدان این چنین پیری که من دارم؟