اول ز رشک محرمیم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1117
1. اول ز رشک محرمیم سرمه داغ بود
چون خواب، رفته رفته به چشمش گران شدم
عشق بر هر کس از صائب تبریزی دیوان اشعار 1118
1. عشق بر هر کس که زور آورد، من گشتم خراب
سیل در هر جا که پا افشرد، من ویران شدم
چون ماه مصر، از صائب تبریزی دیوان اشعار 1119
1. چون ماه مصر، قیمت من خواست عذر من
گر یک دو روز بار دل کاروان شدم
بزرگان می‌کنند از صائب تبریزی دیوان اشعار 1120
1. بزرگان می‌کنند از تلخرویی سرمه در کارم
اگرچه با جواب خشک ازین کهسار خرسندم
مرا بیزار کرد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1121
1. مرا بیزار کرد از اهل دولت، دیدن دربان
به یک دیدن، ز صد نادیدنی آزاد گردیدم
منه انگشت بر از صائب تبریزی دیوان اشعار 1122
1. منه انگشت بر حرفم، اگر درد سخن داری
که بر هر نقطه من صد بار چون پرگار گردیدم
ز راستی نبود از صائب تبریزی دیوان اشعار 1123
1. ز راستی نبود شاخه‌های بی بر را
خجالتی که من از قامت دو تا دارم
چو مینای پر از صائب تبریزی دیوان اشعار 1124
1. چو مینای پر از می فتنه‌ها دارم به زیر سر
شود پر شور عالم چون ز سر دستار بردارم
شود بار دلم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1125
1. شود بار دلم آن را که از دل بار بردارم
نهد پا بر سرم از راه هر کس خار بردارم
نظر برداشت از صائب تبریزی دیوان اشعار 1126
1. نظر برداشت شبنم در هوای آفتاب از گل
به امید که من از عارض او چشم بردارم؟
که می‌گوید از صائب تبریزی دیوان اشعار 1127
1. که می‌گوید پری در دیدهٔ مردم نمی‌آید؟
که دایم در نظر باشد پریزادی که من دارم
شراب کهنه در از صائب تبریزی دیوان اشعار 1128
1. شراب کهنه در پیری مرا دارد جوان دایم
که دارد از مریدان این چنین پیری که من دارم؟