نمی‌باید سلاحی تیزدستان شجاعت را از صائب تبریزی دیوان اشعار 1129
1. نمی‌باید سلاحی تیزدستان شجاعت را
که در سر پنجه خصم است شمشیری که من دارم
تماشای بهشت از خلوتم بیرون نمی‌آرد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1130
1. تماشای بهشت از خلوتم بیرون نمی‌آرد
به است از جنت در بسته زندانی که من دارم
ز اکسیر قناعت می‌شمارم نعمت الوان از صائب تبریزی دیوان اشعار 1131
1. ز اکسیر قناعت می‌شمارم نعمت الوان
اگر رنگین به خون گردد لب نانی که من دارم
امیدم به بی دست و پایی است، ورنه از صائب تبریزی دیوان اشعار 1132
1. امیدم به بی دست و پایی است، ورنه
چه کار آید از دست و پایی که دارم؟
سپندست کز جا جهد، جا نماید از صائب تبریزی دیوان اشعار 1133
1. سپندست کز جا جهد، جا نماید
درین انجمن آشنایی که دارم
گویند به هم مردم عالم گلهٔ خویش از صائب تبریزی دیوان اشعار 1134
1. گویند به هم مردم عالم گلهٔ خویش
پیش که روم من که ز عالم گله دارم؟
نگاه گرم را سر ده به جانم تا دلی دارم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1135
1. نگاه گرم را سر ده به جانم تا دلی دارم
مرا دریاب ای برق بلا تا حاصلی دارم
از من خبر دوری این راه مپرسید از صائب تبریزی دیوان اشعار 1136
1. از من خبر دوری این راه مپرسید
چندان نفسم نیست که پیغام گذارم
جگر سنگ به نومیدی من می‌سوزد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1137
1. جگر سنگ به نومیدی من می‌سوزد
آب حیوانم و از ریگ روان تشنه‌ترم
می‌کنم در کار ساحل این کهن تابوت را از صائب تبریزی دیوان اشعار 1138
1. می‌کنم در کار ساحل این کهن تابوت را
تا به کی سیلی درین دریای طوفانی خورم؟
تا به کی بر دل ز غیرت زخم پنهانی خورم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1139
1. تا به کی بر دل ز غیرت زخم پنهانی خورم
با تو یاران می خورند و من پشیمانی خورم
چه نسبت است به مژگان مرا نمی‌دانم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1140
1. چه نسبت است به مژگان مرا نمی‌دانم
که پیش چشمم و از پیش چشمها دورم