هنوزم از دهان از صائب تبریزی دیوان اشعار 1105
1. هنوزم از دهان چون صبح بوی شیر می‌آمد
که چون خورشید، مطلعهای عالمگیر می‌گفتم!
...
من آن روزی که از صائب تبریزی دیوان اشعار 1106
1. من آن روزی که برگ شادمانی داشتم چون گل
بهار خنده‌رو را غنچه تصویر می‌گفتم
...
بود از موی سفید از صائب تبریزی دیوان اشعار 1107
1. بود از موی سفید امید بیداری مرا
بالش پر گشت آن هم بهر خواب غفلتم
...
عالم بیخبری از صائب تبریزی دیوان اشعار 1108
1. عالم بیخبری بود بهشت آبادم
تا به هوش آمدم از عرش به فرش افتادم
...
از دم تیغ که از صائب تبریزی دیوان اشعار 1109
1. از دم تیغ که هر دم به سرم می‌بارد
می‌توان یافت که سهوالقلم ایجادم
...
عنانداری نمی‌آمد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1110
1. عنانداری نمی‌آمد ز من سیل بهاران را
دل دیوانه را در کوچه و بازار سر دادم
...
منم آن غنچه از صائب تبریزی دیوان اشعار 1111
1. منم آن غنچه غافل که ز بی‌حوصلگی
سر خود در سر یک خنده بیجا کردم
...
چو نقش پا گزیدم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1112
1. چو نقش پا گزیدم خاکساری تا شوم ایمن
ندانستم ز همواری فزون پامال می‌گردم
...
من که بودم گردباد از صائب تبریزی دیوان اشعار 1113
1. من که بودم گردباد این بیابان، عاقبت
چون ره خوابیده بار خاطر صحرا شدم
...
از خاکیان ز از صائب تبریزی دیوان اشعار 1114
1. از خاکیان ز صافی طینت جدا شدم
از دست روزگار برون چون دعا شدم
...
درین قلمرو از صائب تبریزی دیوان اشعار 1115
1. درین قلمرو آفت، ز ناتوانیها
به هر کجا که نشستم خط غبار شدم
...
فیض در بیخبری از صائب تبریزی دیوان اشعار 1116
1. فیض در بیخبری بود چو هشیار شدم
صرفه در خواب گران بود چو بیدار شدم
...