تکبیتهای برگزیده در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 به پای قافله رفتن ز من نمی‌آید چو آفتاب به تنها روی برآمده‌ام

1 شیرازه نگیرد به خود اوراق حواسم بر هم زدهٔ زلف نگارم چه توان کرد

1 این گردباد نیست که بالا گرفته است از خود رمیده‌ای است که صحرا گرفته است

1 مست خیال را به وصال احتیاج نیست بوی گلم ز صحبت گل بی نیاز کرد

1 همان ریزند خار از ناسپاسیها به چشم من به مژگان گرچه از راه عزیزان خار می‌چینم

1 گر چاک گریبان نکنند راهنمایی طفلان چه شناسند که دیوانه کدام است

1 چون کوه، بزرگان جهان آنچه به سائل بی منت و بی فاصله بخشند، جواب است !

1 رفتن از عالم پر شور به از آمدن است غنچه دلتنگ به باغ آمد و خندان برخاست

1 نفس سوختهٔ لاله، خطی آورده است از دل خاک، که آرام در آن‌جا هم نیست

1 مشو ز وحدت و کثرت دوبین، که یک نورست که آفتاب شود روز و شب ستاره شود