ز حرف سرد ناصح از صائب تبریزی دیوان اشعار 949
1. ز حرف سرد ناصح غفلتم افزود بر غفلت
نسیم صبح، شد خواب مرا افسانهٔ دیگر
...
فرصت نمی‌دهد از صائب تبریزی دیوان اشعار 950
1. فرصت نمی‌دهد که بشویم ز دیده خواب
از بس که تند می‌گذرد جویبار عمر
...
دل می‌شود سیاه از صائب تبریزی دیوان اشعار 951
1. دل می‌شود سیاه ز فانوس بی چراغ
در روز ابر، بادهٔ چون آفتاب‌گیر
...
صبح است ساقیا از صائب تبریزی دیوان اشعار 952
1. صبح است ساقیا می چون آفتاب گیر
عیش رمیده را به کمند شراب گیر
...
ذوقی است جانفشانی از صائب تبریزی دیوان اشعار 953
1. ذوقی است جانفشانی یاران به اتفاق
همرقص نیستی شو و دست شرار گیر
...
جز گوشهٔ قناعت از صائب تبریزی دیوان اشعار 954
1. جز گوشهٔ قناعت ازین خاکدان مگیر
غیر از کنار، هیچ ز اهل جهان مگیر
...
اشکم ز دل به چهره از صائب تبریزی دیوان اشعار 955
1. اشکم ز دل به چهره دویدن گرفت باز
این خانهٔ شکسته چکیدن گرفت باز
...
نبضی که بود از از صائب تبریزی دیوان اشعار 956
1. نبضی که بود از رگ خواب آرمیده‌تر
از شوق دست یار جهیدن گرفت باز
...
رنگ من کرده به از صائب تبریزی دیوان اشعار 957
1. رنگ من کرده به بال وپر عنقا پرواز
نیست ممکن که به چندین بط می آید باز
...
زاهد خشک کجا، از صائب تبریزی دیوان اشعار 958
1. زاهد خشک کجا، گریهٔ مستانه کجا؟
آب در دیدهٔ تصویر نگردد هرگز
...
صافی و تیرگی از صائب تبریزی دیوان اشعار 959
1. صافی و تیرگی آب ز سرچشمه بود
بی دل پاک، سخن پاک نگردد هرگز
...
کدام آبله پا از صائب تبریزی دیوان اشعار 960
1. کدام آبله پا عزم این بیابان کرد؟
که خارها همه گردن کشیده‌اند امروز
...