شب را اگر از مرده از صائب تبریزی دیوان اشعار 925
1. شب را اگر از مرده دلی زنده نداری
جهدی کن و دامان سحرگاه نگه‌دار
...
به شکر این که از صائب تبریزی دیوان اشعار 926
1. به شکر این که شدی پیشوای گرمروان
ز نقش پای چراغی به راه ما بگذار
...
حاصل این مزرع از صائب تبریزی دیوان اشعار 927
1. حاصل این مزرع ویران به جز تشویش نیست
از خراج آسودگی خواهی، به سلطانش گذار
...
نسخهٔ مغلوط از صائب تبریزی دیوان اشعار 928
1. نسخهٔ مغلوط عالم قابل اصلاح نیست
وقت خود ضایع مکن، بر طاق نسیانش گذار
...
جان قدسی در تن از صائب تبریزی دیوان اشعار 929
1. جان قدسی در تن خاکی دو روزی بیش نیست
موج دریادیده در ساحل نمی‌گیرد قرار
...
کاش در زندگی از صائب تبریزی دیوان اشعار 930
1. کاش در زندگی از خاک مرا برمی داشت
آن که بر تربت من سایه فکند آخر کار
...
عقل پیری ز من از صائب تبریزی دیوان اشعار 931
1. عقل پیری ز من ایام جوانی مطلب
که در ایام خزان صاف شود آب بهار
...
از فروغ لاله از صائب تبریزی دیوان اشعار 932
1. از فروغ لاله آتش زیر پا دارد بهار
چون گل رعنا، خزان را در قفا دارد بهار
...
گر به جرم سینه از صائب تبریزی دیوان اشعار 933
1. گر به جرم سینه صافی سنگبارانت کنند
همچو آب از بردباریها به روی خود میار
...
خبر حسرت آغوش از صائب تبریزی دیوان اشعار 934
1. خبر حسرت آغوش تهیدست مرا
یک ره ای هالهٔ بیدرد، به آن ماه ببر
...
به پیری، گفتم از صائب تبریزی دیوان اشعار 935
1. به پیری، گفتم از دامان دنیا دست بردارم
ندانستم که در خشکی شود این خار گیراتر
...
چون زمین نرم از صائب تبریزی دیوان اشعار 936
1. چون زمین نرم از من گرد بر می‌آورند
می‌کنم هر چند با مردم مدارا بیشتر
...