پیران تلاش رزق فزون از جوان کنند از صائب تبریزی دیوان اشعار 937
1. پیران تلاش رزق فزون از جوان کنند
حرص گدا شود طرف شام بیشتر
مانند آب چشمه ز کاوش فزون شود از صائب تبریزی دیوان اشعار 938
1. مانند آب چشمه ز کاوش فزون شود
چندان که می خوری غم ایام بیشتر
دارد نظر به خانه خرابان همیشه عشق از صائب تبریزی دیوان اشعار 939
1. دارد نظر به خانه خرابان همیشه عشق
ویرانه فیض می‌برد از ماه بیشتر
فروغ عاریت بانور ذاتی برنمی‌آید از صائب تبریزی دیوان اشعار 940
1. فروغ عاریت بانور ذاتی برنمی‌آید
که روز ابر باشداز شب مهتاب روشنتر
چراغ مسجد از تاریکی میخانه افروزد از صائب تبریزی دیوان اشعار 941
1. چراغ مسجد از تاریکی میخانه افروزد
شب آدینه باشد گوشهٔ محراب روشنتر
زندان به روزگار شود دلنشین و ما از صائب تبریزی دیوان اشعار 942
1. زندان به روزگار شود دلنشین و ما
هر روز می‌شویم ز دنیا رمیده‌تر
از سنگلاخ دنیا، ای شیشه بار بگذر از صائب تبریزی دیوان اشعار 943
1. از سنگلاخ دنیا، ای شیشه بار بگذر
چون سیل نو بهاران، زین کوهسار بگذر
هنگام بازگشت است، نه وقت سیر و گشت است از صائب تبریزی دیوان اشعار 944
1. هنگام بازگشت است، نه وقت سیر و گشت است
با چهرهٔ خزانی، از نو بهار بگذر
صبح آگاهی شود گفتم مرا موی سفید از صائب تبریزی دیوان اشعار 945
1. صبح آگاهی شود گفتم مرا موی سفید
چشم بی شرم مرا شد پردهٔ خواب دگر
بغیر عشق که از کار برده دست و دلم از صائب تبریزی دیوان اشعار 946
1. بغیر عشق که از کار برده دست و دلم
نمی‌رود دل و دستم به هیچ کاردگر
لامکانی شو که تبدیل مکان آب و گل از صائب تبریزی دیوان اشعار 947
1. لامکانی شو که تبدیل مکان آب و گل
نقل کردن باشد از زندان به زندان دگر
به گفتگو نرود کار عشق پیش و مرا از صائب تبریزی دیوان اشعار 948
1. به گفتگو نرود کار عشق پیش و مرا
نمی‌کشد دل غمگین به گفتگوی دگر