با خون دل بساز که چرخ سیاه دل از صائب تبریزی دیوان اشعار 877
1. با خون دل بساز که چرخ سیاه دل
بی خون ،به لاله سوخته نانی نمی‌دهد
زلیخا چشم یاری از صبا دارد،نمی‌داند از صائب تبریزی دیوان اشعار 878
1. زلیخا چشم یاری از صبا دارد،نمی‌داند
که بوی پیرهن چشم چون دستار می‌باید
در سلسلهٔ یک جهتان نیست دورنگی از صائب تبریزی دیوان اشعار 879
1. در سلسلهٔ یک جهتان نیست دورنگی
یک ناله ز صد حلقهٔ زنجیر برآید
ز بس خاک خورده است خون عزیزان از صائب تبریزی دیوان اشعار 880
1. ز بس خاک خورده است خون عزیزان
به هر جا که ناخن زنی خون برآید
ز شرم گنه، سرو موزون ز خاکم از صائب تبریزی دیوان اشعار 881
1. ز شرم گنه، سرو موزون ز خاکم
سرافکنده چون بید مجنون برآید
از در حق کن طلب شکسته‌دلان را از صائب تبریزی دیوان اشعار 882
1. از در حق کن طلب شکسته‌دلان را
شیشه چو بشکست پیش شیشه گر آید
نگاهبانی خوبان شوخ چشم بلاست از صائب تبریزی دیوان اشعار 883
1. نگاهبانی خوبان شوخ چشم بلاست
چو گل ز باغ رود باغبان بیاساید
امید دلگشایی داشتم از گریهٔ خونین از صائب تبریزی دیوان اشعار 884
1. امید دلگشایی داشتم از گریهٔ خونین
ندانستم که چون تر شد گره، دشوار بگشاید
لاله دارد خبر از برق سبکسیر بهار از صائب تبریزی دیوان اشعار 885
1. لاله دارد خبر از برق سبکسیر بهار
که نفس سوخته از خاک بدر می‌آید
آمد کار من ورشته تسبیح یکی است از صائب تبریزی دیوان اشعار 886
1. آمد کار من ورشته تسبیح یکی است
که ز صد رهگذرم سنگ به سر می‌آید
رویگردان نشود صافدل از دشمن خویش از صائب تبریزی دیوان اشعار 887
1. رویگردان نشود صافدل از دشمن خویش
آخر آیینه به بالین نفس می‌آید
ناکسی بین که سر از صحبت من می‌پیچد از صائب تبریزی دیوان اشعار 888
1. ناکسی بین که سر از صحبت من می‌پیچد
سر زلفی که به دست همه کس می‌آید