گر شکر در جام از صائب تبریزی دیوان اشعار 865
1. گر شکر در جام ریزم، زهر قاتل می‌شود
چون صدف گر آب نوشم، عقدهٔ دل می‌شود
...
بیگناهی کم گناهی از صائب تبریزی دیوان اشعار 866
1. بیگناهی کم گناهی نیست در دیوان عشق
یوسف از دامان پاک خود به زندان می‌شود
...
بال شکسته است از صائب تبریزی دیوان اشعار 867
1. بال شکسته است کلید در قفس
این فتح بی شکستگی پر نمی‌شود
...
دندان ما ز خوردن از صائب تبریزی دیوان اشعار 868
1. دندان ما ز خوردن نعمت تمام ریخت
اندوه روزی از دل ما کم نمی‌شود
...
نتوان به آه لشکر از صائب تبریزی دیوان اشعار 869
1. نتوان به آه لشکر غم را شکست داد
این ابر از نسیم پریشان نمی‌شود
...
رشتهٔ پیوند از صائب تبریزی دیوان اشعار 870
1. رشتهٔ پیوند یاران را بریدن سهل نیست
چهرهٔ برگ خزان، زرد از جدایی می‌شود
...
همچو پروانه از صائب تبریزی دیوان اشعار 871
1. همچو پروانه جگر سوخته‌ای می‌باید
که ز خاکستر ما بوی محبت شنود
...
رتبهٔ زمزمهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 872
1. رتبهٔ زمزمهٔ عشق ندارد زاهد
بگذارید که آوازه جنت شنود
...
مگر به داغ عزیزان از صائب تبریزی دیوان اشعار 873
1. مگر به داغ عزیزان نسوخته است دلش ؟
کسی که زندگی پایدار می‌خواهد
...
چنین که نالهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 874
1. چنین که نالهٔ من از قبول نومیدست
عجب که کوه صدای مرا جواب دهد
...
دهن خویش به دشنام از صائب تبریزی دیوان اشعار 875
1. دهن خویش به دشنام میالا زنهار
کاین زر قلب به هر کس که دهی باز دهد
...
بی حاصلی است از صائب تبریزی دیوان اشعار 876
1. بی حاصلی است حاصل دل تا بود درست
این شاخ چون شکسته شود بار می‌دهد
...