گر گلوگیر نمی‌شد از صائب تبریزی دیوان اشعار 817
1. گر گلوگیر نمی‌شد غم نان مردم را
همه روی زمین یک لب خندان می‌بود
...
روزگاری است از صائب تبریزی دیوان اشعار 818
1. روزگاری است نرفتیم به صحرای جنون
یاد مجنون که عجب سلسله جنبانی بود!
...
من آن نیم که به از صائب تبریزی دیوان اشعار 819
1. من آن نیم که به نیرنگ دل دهم به کسی
بلای چشم کبود تو آسمانی بود
...
یاد آن جلوهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 820
1. یاد آن جلوهٔ مستانه کی از دل برود؟
این نه موجی است که از خاطر ساحل برود
...
هر که باری ز دل از صائب تبریزی دیوان اشعار 821
1. هر که باری ز دل رهروان بردارد
راست چون راه، سبکبار به منزل برود
...
حسرت اوقات غفلت از صائب تبریزی دیوان اشعار 822
1. حسرت اوقات غفلت چون ز دل بیرون رود؟
داغ فرزندست فوت وقت، از دل چون رود؟
...
سراب، تشنه‌لبان از صائب تبریزی دیوان اشعار 823
1. سراب، تشنه‌لبان را کند بیابان مرگ
خوشا دلی که به دنبال آرزو نرود
...
در طریق عشق، از صائب تبریزی دیوان اشعار 824
1. در طریق عشق، خار از پا کشیدن مشکل است
ریشه در دل می‌کند خاری که در پا می‌رود
...
رفتی و از بدگمانیهای از صائب تبریزی دیوان اشعار 825
1. رفتی و از بدگمانیهای عشق دوربین
تا تو می‌آیی به مجلس، دل به صد جا می‌رود
...
در بیابان جنون از صائب تبریزی دیوان اشعار 826
1. در بیابان جنون از راهزن اندیشه نیست
کاروان در کاروان سنگ ملامت می‌رود!
...
در خرابات مغان از صائب تبریزی دیوان اشعار 827
1. در خرابات مغان بی عصمتی را راه نیست
دختر رز با سیه مستان به خلوت می‌رود
...
روشنگر وجود از صائب تبریزی دیوان اشعار 828
1. روشنگر وجود بود آرمیدگی
آیینه است آب چو هموار می‌رود
...