ز رفتن دگران از صائب تبریزی دیوان اشعار 781
1. ز رفتن دگران خوشدلی، ازین غافل
که موجها همه با یکدیگر هم آغوشند
...
طمع ز اختر دولت از صائب تبریزی دیوان اشعار 782
1. طمع ز اختر دولت مدار یکرنگی
که هر چه سبز کند آفتاب، زرد کند
...
شحنهٔ دیده وری از صائب تبریزی دیوان اشعار 783
1. شحنهٔ دیده وری کو، که درین فصل بهار
هر که دیوانه نگشته است به زنجیر کند!
...
سخن عشق اثر در از صائب تبریزی دیوان اشعار 784
1. سخن عشق اثر در دل زهاد نکرد
نفس صبح چه با غنچهٔ تصویر کند؟
...
قامت خم مانع از صائب تبریزی دیوان اشعار 785
1. قامت خم مانع عمر سبکرفتار نیست
سیل از رفتن نمی‌ماند اگر پل بشکند
...
تار و پود موج از صائب تبریزی دیوان اشعار 786
1. تار و پود موج این دریا به هم پیوسته است
می‌زند بر هم جهان را، هر که یک دل بشکند
...
تا سبزه و گل هست، از صائب تبریزی دیوان اشعار 787
1. تا سبزه و گل هست، ز می توبه حرام است
نتوان غم دل را به بهار دگر افکند
...
دور گردان را از صائب تبریزی دیوان اشعار 788
1. دور گردان را به احسان یاد کردن همت است
ورنه هر نخلی به پای خود ثمر می‌افکند
...
دامن شادی چو از صائب تبریزی دیوان اشعار 789
1. دامن شادی چو غم آسان نمی‌آید به دست
پسته را خون می‌شود دل، تا لبی خندان کند
...
دل در آن زلف ندارد از صائب تبریزی دیوان اشعار 790
1. دل در آن زلف ندارد غم تنهایی ما
به وطن هر که رسدیاد ز غربت نکند
...
آرزو در طبع پیران از صائب تبریزی دیوان اشعار 791
1. آرزو در طبع پیران از جوانان است بیش
در خزان، هر برگ، چندین رنگ پیدا می‌کند
...
دیدن آیینه را از صائب تبریزی دیوان اشعار 792
1. دیدن آیینه را بر طاق نسیان می‌نهی
گر بدانی شوق دیدارت چه با دل می‌کند
...