از صدر تا رسندبزرگان از صائب تبریزی دیوان اشعار 757
1. از صدر تا رسندبزرگان به آستان
از عالم آستانه نشینان گذشته‌اند
سر مپیچ از سنگ از صائب تبریزی دیوان اشعار 758
1. سر مپیچ از سنگ طفلان چون درخت میوه‌دار
کز برای دیگران این برگ و بارت داده‌اند
در گشاد غنچهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 759
1. در گشاد غنچهٔ دلهای خونین صرف کن
این دم گرمی که چون باد بهارت داده‌اند
عشق بالادست از صائب تبریزی دیوان اشعار 760
1. عشق بالادست و جان بیقرارم داده‌اند
ساغر لبریز و دست رعشه دارم داده‌اند
نومید نیستم از صائب تبریزی دیوان اشعار 761
1. نومید نیستم ز ترازوی عدل حق
زان سر دهند هر چه ازین سر نداده‌اند
بر زمین ناید از صائب تبریزی دیوان اشعار 762
1. بر زمین ناید ز شادی پای ما چون گردباد
تا لباس خاکساری در بر ما کرده‌اند
ماطوطیان مصر از صائب تبریزی دیوان اشعار 763
1. ماطوطیان مصر شکرخیز غربتیم
ما را ز شیر صبح وطن باز کرده‌اند
یارب چه گل شکفته، از صائب تبریزی دیوان اشعار 764
1. یارب چه گل شکفته، که امروز در چمن
گلها به جای چشم، دهن باز کرده‌اند !
ایمن نیم ز سرزنش از صائب تبریزی دیوان اشعار 765
1. ایمن نیم ز سرزنش پای رهروان
کشت مرا به راهگذر سبز کرده‌اند
نیست در روی زمین، از صائب تبریزی دیوان اشعار 766
1. نیست در روی زمین، یک کف زمین بی‌انقلاب
وقت آنان خوش که در زیر زمین خوابیده‌اند
نیست چندان ره از صائب تبریزی دیوان اشعار 767
1. نیست چندان ره به ملک بیخودی از عارفان
تا برون از خویش می‌آیند، در میخانه‌اند
برنمی دارد شراکت از صائب تبریزی دیوان اشعار 768
1. برنمی دارد شراکت ملک تنگ بی‌غمی
زین سبب اطفال دایم دشمن دیوانه‌اند