به تازیانه غیرت سری بر آر از خاک از صائب تبریزی دیوان اشعار 733
1. به تازیانه غیرت سری بر آر از خاک
که دانه سبز شد و خوشه کرد و خرمن شد
دل خراب مرا جور آسمان کم بود از صائب تبریزی دیوان اشعار 734
1. دل خراب مرا جور آسمان کم بود
که چشم شوخ تو ظالم هم آسمان گون شد!
مشو غافل درین گلشن چو شبنم از نظر بازی از صائب تبریزی دیوان اشعار 735
1. مشو غافل درین گلشن چو شبنم از نظر بازی
که تا برهم گذاری چشم را، افسانه خواهی شد
بهار نوجوانی رفت، کی دیوانه خواهی شد؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 736
1. بهار نوجوانی رفت، کی دیوانه خواهی شد؟
چراغ زندگی گل کرد، کی پروانه خواهی شد؟
در کوی میکشان نبود راه، بخل را از صائب تبریزی دیوان اشعار 737
1. در کوی میکشان نبود راه، بخل را
این‌جاز دست خشک سبو آب می‌چکد
چنین کز بازگشت نوبهاران شد جوان عالم از صائب تبریزی دیوان اشعار 738
1. چنین کز بازگشت نوبهاران شد جوان عالم
چه می‌شد گر بهار عمر ما هم باز می‌آمد؟
از شوق آن بر و دوش، روزی بغل گشودم از صائب تبریزی دیوان اشعار 739
1. از شوق آن بر و دوش، روزی بغل گشودم
آغوش من چو محراب، دیگر به هم نیامد
ره ندارد جلوهٔ آزادگی در کوی عشق از صائب تبریزی دیوان اشعار 740
1. ره ندارد جلوهٔ آزادگی در کوی عشق
سرو اگر کارند این‌جا بید مجنون می‌دمد
شوق من قاصد بیدرد کجا می‌داند؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 741
1. شوق من قاصد بیدرد کجا می‌داند؟
آنقدر شوق تو دارم که خدا می‌داند!
دل ز بی‌عشقی درون سینه‌ام افسرده شد از صائب تبریزی دیوان اشعار 742
1. دل ز بی‌عشقی درون سینه‌ام افسرده شد
داغ این قندیل روشن در دل محراب ماند
عمر رفت و خار خارش در دل بیتاب ماند از صائب تبریزی دیوان اشعار 743
1. عمر رفت و خار خارش در دل بیتاب ماند
مشت خاشاکی درین ویرانه از سیلاب ماند
زین گلستان که به رنگینی آن مغروری از صائب تبریزی دیوان اشعار 744
1. زین گلستان که به رنگینی آن مغروری
مشت خاکی به تو ای باد سحر خواهد ماند