به تماشا ز بهشت رخ او قانع باش از صائب تبریزی دیوان اشعار 709
1. به تماشا ز بهشت رخ او قانع باش
که گل و میوه این باغ به چیدن نرسد
قسمت این بود که از دفتر پرواز بلند از صائب تبریزی دیوان اشعار 710
1. قسمت این بود که از دفتر پرواز بلند
به من خسته به جز چشم پریدن نرسد
تو ز لعل لب خود، کام مکیدن بردار از صائب تبریزی دیوان اشعار 711
1. تو ز لعل لب خود، کام مکیدن بردار
که به ما جز لب خمیازه مکیدن نرسد
به اندک روی گرمی، پشت بر گل می‌کند شبنم از صائب تبریزی دیوان اشعار 712
1. به اندک روی گرمی، پشت بر گل می‌کند شبنم
چرا در آشنایی اینقدر کس بیوفا باشد؟
دشمن خانگی از خصم برونی بترست از صائب تبریزی دیوان اشعار 713
1. دشمن خانگی از خصم برونی بترست
بیشتر شکوهٔ یوسف ز برادر باشد
به آهی می‌توان دل را ز مطلبها تهی کردن از صائب تبریزی دیوان اشعار 714
1. به آهی می‌توان دل را ز مطلبها تهی کردن
که یک قاصد برای بردن صد نامه بس باشد
مهر زن بر دهن خنده که در بزم جهان از صائب تبریزی دیوان اشعار 715
1. مهر زن بر دهن خنده که در بزم جهان
سر خود می‌خورد آن پسته که خندان باشد
غم مرا دگران بیش می‌خورند از من از صائب تبریزی دیوان اشعار 716
1. غم مرا دگران بیش می‌خورند از من
همیشه روزی من رزق دیگران باشد
نیست پروای اجل دلزدهٔ هستی را از صائب تبریزی دیوان اشعار 717
1. نیست پروای اجل دلزدهٔ هستی را
شمع ماتم ز چه دلگیر ز مردن باشد؟
تا به چند از لب میگون تو ای بی انصاف از صائب تبریزی دیوان اشعار 718
1. تا به چند از لب میگون تو ای بی انصاف
روزی ما لب خمیازه مکیدن باشد؟
من بر سر آنم که به زلف تو زنم دست از صائب تبریزی دیوان اشعار 719
1. من بر سر آنم که به زلف تو زنم دست
تا سنبل زلف تو چه سر داشته باشد؟
تیره روزان جهان را به چراغی دریاب از صائب تبریزی دیوان اشعار 720
1. تیره روزان جهان را به چراغی دریاب
تا پس از مرگ ترا شمع مزاری باشد