چه مشکل خوان خطی دارد سر زلف پریشانش از صائب تبریزی دیوان اشعار 697
1. چه مشکل خوان خطی دارد سر زلف پریشانش
که در هر حرف او صد جا زبان شانه می‌گیرد!
نیم سنگ فلاخن، لیک دارم بخت ناسازی از صائب تبریزی دیوان اشعار 698
1. نیم سنگ فلاخن، لیک دارم بخت ناسازی
که برگرد سر هر کس که گردم، دورم اندازد
جنونی کو که آتش در دل پر شورم اندازد از صائب تبریزی دیوان اشعار 699
1. جنونی کو که آتش در دل پر شورم اندازد
ز عقل مصلحت بین صد بیابان دورم اندازد
گریبان چاک از مجلس میا بیرون، که می‌ترسم از صائب تبریزی دیوان اشعار 700
1. گریبان چاک از مجلس میا بیرون، که می‌ترسم
گل خورشید خود را در گریبان تو اندازد
دل بیدار ازین صومعه‌داران مطلب از صائب تبریزی دیوان اشعار 701
1. دل بیدار ازین صومعه‌داران مطلب
کاین چراغی است که در دیر مغان می‌سوزد
شعار حسن تمکین، شیوه عشق است بیتابی از صائب تبریزی دیوان اشعار 702
1. شعار حسن تمکین، شیوه عشق است بیتابی
به پایان تا رسد یک شمع، صد پروانه می‌سوزد
ای که چون غنچه به شیرازهٔ خود می‌بالی از صائب تبریزی دیوان اشعار 703
1. ای که چون غنچه به شیرازهٔ خود می‌بالی
باش تا سلسله جنبان خزان برخیزد
کند معشوق را بی دست و پا، بیتابی عاشق از صائب تبریزی دیوان اشعار 704
1. کند معشوق را بی دست و پا، بیتابی عاشق
بلرزد شمع بر خود، چون ز جا پروانه برخیزد
نام بلبل ز هواداری عشق است بلند از صائب تبریزی دیوان اشعار 705
1. نام بلبل ز هواداری عشق است بلند
ورنه پیداست چه از مشت پری برخیزد
گر از عرش افتد کس، امید زیستن دارد از صائب تبریزی دیوان اشعار 706
1. گر از عرش افتد کس، امید زیستن دارد
کسی کز طاق دل افتاد از جا برنمی‌خیزد
کدام دیدهٔ بد در کمین این باغ است ؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 707
1. کدام دیدهٔ بد در کمین این باغ است ؟
که بی نسیم، گل از شاخسار می‌ریزد
دامن صحرا نبرد از چهره‌ام گرد ملال از صائب تبریزی دیوان اشعار 708
1. دامن صحرا نبرد از چهره‌ام گرد ملال
می‌روم چون سیل، تا دریا به فریادم رسد