چه مشکل خوان از صائب تبریزی دیوان اشعار 697
1. چه مشکل خوان خطی دارد سر زلف پریشانش
که در هر حرف او صد جا زبان شانه می‌گیرد!
نیم سنگ فلاخن، از صائب تبریزی دیوان اشعار 698
1. نیم سنگ فلاخن، لیک دارم بخت ناسازی
که برگرد سر هر کس که گردم، دورم اندازد
جنونی کو که آتش از صائب تبریزی دیوان اشعار 699
1. جنونی کو که آتش در دل پر شورم اندازد
ز عقل مصلحت بین صد بیابان دورم اندازد
گریبان چاک از از صائب تبریزی دیوان اشعار 700
1. گریبان چاک از مجلس میا بیرون، که می‌ترسم
گل خورشید خود را در گریبان تو اندازد
دل بیدار ازین از صائب تبریزی دیوان اشعار 701
1. دل بیدار ازین صومعه‌داران مطلب
کاین چراغی است که در دیر مغان می‌سوزد
شعار حسن تمکین، از صائب تبریزی دیوان اشعار 702
1. شعار حسن تمکین، شیوه عشق است بیتابی
به پایان تا رسد یک شمع، صد پروانه می‌سوزد
ای که چون غنچه از صائب تبریزی دیوان اشعار 703
1. ای که چون غنچه به شیرازهٔ خود می‌بالی
باش تا سلسله جنبان خزان برخیزد
کند معشوق را از صائب تبریزی دیوان اشعار 704
1. کند معشوق را بی دست و پا، بیتابی عاشق
بلرزد شمع بر خود، چون ز جا پروانه برخیزد
نام بلبل ز هواداری از صائب تبریزی دیوان اشعار 705
1. نام بلبل ز هواداری عشق است بلند
ورنه پیداست چه از مشت پری برخیزد
گر از عرش افتد از صائب تبریزی دیوان اشعار 706
1. گر از عرش افتد کس، امید زیستن دارد
کسی کز طاق دل افتاد از جا برنمی‌خیزد
کدام دیدهٔ بد از صائب تبریزی دیوان اشعار 707
1. کدام دیدهٔ بد در کمین این باغ است ؟
که بی نسیم، گل از شاخسار می‌ریزد
دامن صحرا نبرد از صائب تبریزی دیوان اشعار 708
1. دامن صحرا نبرد از چهره‌ام گرد ملال
می‌روم چون سیل، تا دریا به فریادم رسد