اینقدر کز تو از صائب تبریزی دیوان اشعار 673
1. اینقدر کز تو دلی چند بود شاد، بس است
زندگانی به مراد همه کس نتوان کرد
چون ماه درین از صائب تبریزی دیوان اشعار 674
1. چون ماه درین دایره هر چند تمامم
از پهلوی خویش است مدارم چه توان کرد
شوریده تر از از صائب تبریزی دیوان اشعار 675
1. شوریده تر از سیل بهارم چه توان کرد
در هیچ زمین نیست قرارم چه توان کرد
شیرازه نگیرد از صائب تبریزی دیوان اشعار 676
1. شیرازه نگیرد به خود اوراق حواسم
بر هم زدهٔ زلف نگارم چه توان کرد
رنگها در روز از صائب تبریزی دیوان اشعار 677
1. رنگها در روز روشن می‌نماید خویش را
از سیه کاری مرا موی سفید آگاه کرد
صفحهٔ روی ترا از صائب تبریزی دیوان اشعار 678
1. صفحهٔ روی ترا دید و ورق برگرداند
ساده لوحی که به من دوش نصیحت می‌کرد
به بلبلان چمن از صائب تبریزی دیوان اشعار 679
1. به بلبلان چمن ای گل آن‌چنان‌سر کن
که در بهار سر از خاک برتوانی کرد
فغان که کاسهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 680
1. فغان که کاسهٔ زرین بی نیازی را
گرسنه چشمی ما کاسه گدایی کرد
بهوش باش دلی از صائب تبریزی دیوان اشعار 681
1. بهوش باش دلی را به سهو نخراشی
به ناخنی که توانی گره گشایی کرد
درین دو هفته از صائب تبریزی دیوان اشعار 682
1. درین دو هفته که ما برقرار خود بودیم
هزار دولت ناپایدار رفت به گرد
کجاست تیشه فرهاد از صائب تبریزی دیوان اشعار 683
1. کجاست تیشه فرهاد و مرگ دست‌آموز؟
که ماند کوه غم و غمگسار رفت به گرد
از حجاب حسن شرم از صائب تبریزی دیوان اشعار 684
1. از حجاب حسن شرم آلودهٔ لیلی، هنوز
بید مجنون سر به پیش انداختن بار آورد