عشق، اول ناتوانان را به منزل می‌برد از صائب تبریزی دیوان اشعار 649
1. عشق، اول ناتوانان را به منزل می‌برد
خار و خس را زودتر دریا به ساحل می‌برد
ما را به کوچهٔ غلط انداختن چرا؟ از صائب تبریزی دیوان اشعار 650
1. ما را به کوچهٔ غلط انداختن چرا؟
دل را بغیر زلف پریشان که می‌برد؟
پیری به صد شتاب جوانی ز من گذشت از صائب تبریزی دیوان اشعار 651
1. پیری به صد شتاب جوانی ز من گذشت
پل را ندیده‌ام که ز سیلاب بگذرد
ای کارساز خلق به فریاد من برس از صائب تبریزی دیوان اشعار 652
1. ای کارساز خلق به فریاد من برس
زان پیشتر که کار من از کار بگذرد
از کوچه‌ای که آن گل بی خار بگذرد از صائب تبریزی دیوان اشعار 653
1. از کوچه‌ای که آن گل بی خار بگذرد
موج لطافت از سر دیوار بگذرد
همرهان رفتند اما داغشان از دل نرفت از صائب تبریزی دیوان اشعار 654
1. همرهان رفتند اما داغشان از دل نرفت
آتشی بر جای ماند کاروان چون بگذرد
دولت سنگدلان زود بسر می‌آید از صائب تبریزی دیوان اشعار 655
1. دولت سنگدلان زود بسر می‌آید
سیل از سینه کهسار به سرعت گذرد
بنای توبهٔ سنگین ما خطر دارد از صائب تبریزی دیوان اشعار 656
1. بنای توبهٔ سنگین ما خطر دارد
اگر بهار به این آب و تاب می‌گذرد
دل دشمن به تهیدستی من می‌سوزد از صائب تبریزی دیوان اشعار 657
1. دل دشمن به تهیدستی من می‌سوزد
برق ازین مزرعه با دیده‌تر می‌گذرد
در چنین فصل که نم در قدح شبنم نیست از صائب تبریزی دیوان اشعار 658
1. در چنین فصل که نم در قدح شبنم نیست
خار دیوار ترا آب ز سر می‌گذرد
در معرکهٔ عشق، دلیرانه متازید از صائب تبریزی دیوان اشعار 659
1. در معرکهٔ عشق، دلیرانه متازید
بر صفحهٔ دریا نتوان مشق شنا کرد
آسایش تن غافلم از یاد خدا کرد از صائب تبریزی دیوان اشعار 660
1. آسایش تن غافلم از یاد خدا کرد
همواری این راه مرا سر به هوا کرد