عشق، اول ناتوانان از صائب تبریزی دیوان اشعار 649
1. عشق، اول ناتوانان را به منزل می‌برد
خار و خس را زودتر دریا به ساحل می‌برد
ما را به کوچهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 650
1. ما را به کوچهٔ غلط انداختن چرا؟
دل را بغیر زلف پریشان که می‌برد؟
پیری به صد شتاب از صائب تبریزی دیوان اشعار 651
1. پیری به صد شتاب جوانی ز من گذشت
پل را ندیده‌ام که ز سیلاب بگذرد
ای کارساز خلق از صائب تبریزی دیوان اشعار 652
1. ای کارساز خلق به فریاد من برس
زان پیشتر که کار من از کار بگذرد
از کوچه‌ای که از صائب تبریزی دیوان اشعار 653
1. از کوچه‌ای که آن گل بی خار بگذرد
موج لطافت از سر دیوار بگذرد
همرهان رفتند از صائب تبریزی دیوان اشعار 654
1. همرهان رفتند اما داغشان از دل نرفت
آتشی بر جای ماند کاروان چون بگذرد
دولت سنگدلان از صائب تبریزی دیوان اشعار 655
1. دولت سنگدلان زود بسر می‌آید
سیل از سینه کهسار به سرعت گذرد
بنای توبهٔ سنگین از صائب تبریزی دیوان اشعار 656
1. بنای توبهٔ سنگین ما خطر دارد
اگر بهار به این آب و تاب می‌گذرد
دل دشمن به تهیدستی از صائب تبریزی دیوان اشعار 657
1. دل دشمن به تهیدستی من می‌سوزد
برق ازین مزرعه با دیده‌تر می‌گذرد
در چنین فصل که از صائب تبریزی دیوان اشعار 658
1. در چنین فصل که نم در قدح شبنم نیست
خار دیوار ترا آب ز سر می‌گذرد
در معرکهٔ عشق، از صائب تبریزی دیوان اشعار 659
1. در معرکهٔ عشق، دلیرانه متازید
بر صفحهٔ دریا نتوان مشق شنا کرد
آسایش تن غافلم از صائب تبریزی دیوان اشعار 660
1. آسایش تن غافلم از یاد خدا کرد
همواری این راه مرا سر به هوا کرد