شیشه با سنگ و از صائب تبریزی دیوان اشعار 589
1. شیشه با سنگ و قدح با محتسب یکرنگ شد
کی ندانم صحبت ما و تو خواهد در گرفت
دامن پاکان ندارد از صائب تبریزی دیوان اشعار 590
1. دامن پاکان ندارد تاب دست انداز عشق
بوی پیراهن ز مصر آخر ره کنعان گرفت
دلم زگریهٔ مستانه از صائب تبریزی دیوان اشعار 591
1. دلم زگریهٔ مستانه هم صفا نگرفت
فغان که آب شد آیینه و جلا نگرفت
چون صبح اگر عزیمت از صائب تبریزی دیوان اشعار 592
1. چون صبح اگر عزیمت صادق مدد کند
آفاق را به یک دو نفس می‌توان گرفت
از ما به گفتگو از صائب تبریزی دیوان اشعار 593
1. از ما به گفتگو دل و جان می‌توان گرفت
این ملک را به تیغ زبان می‌توان گرفت
از شیر مادرست از صائب تبریزی دیوان اشعار 594
1. از شیر مادرست به من می حلال تر
زین لقمهٔ غمی که مرا در گلو گرفت
محضر قتلش به از صائب تبریزی دیوان اشعار 595
1. محضر قتلش به مهر بال و پر آماده شد
هر که چون طاوس دنبال خودآرایی گرفت
روزگار آن سبکرو از صائب تبریزی دیوان اشعار 596
1. روزگار آن سبکرو خوش که مانند شرار
روزنی زین خانه تاریک پیدا کرد و رفت
هر که آمد در غم از صائب تبریزی دیوان اشعار 597
1. هر که آمد در غم آبادجهان، چون گردباد
روزگاری خاک خورد، آخر به هم پیچید و رفت
وقت آن کس خوش از صائب تبریزی دیوان اشعار 598
1. وقت آن کس خوش که چون برق از گریبان وجود
سر برون آورد و بر وضع جهان خندید و رفت
نتوان به دستگیری از صائب تبریزی دیوان اشعار 599
1. نتوان به دستگیری اخوان ز راه رفت
یوسف به ریسمان برادر به چاه رفت
تنها نه اشک راز از صائب تبریزی دیوان اشعار 600
1. تنها نه اشک راز مرا جسته جسته گفت
غماز رنگ هم به زبان شکسته گفت