تکبیتهای برگزیده در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 بود از موی سفید امید بیداری مرا بالش پر گشت آن هم بهر خواب غفلتم

1 مرا به حال خود ای عشق بیش ازین مگذار که بی غمی یکی از اهل روزگارم کرد!

1 با خون دل بساز که چرخ سیاه دل بی خون ،به لاله سوخته نانی نمی‌دهد

1 روزگاری است نرفتیم به صحرای جنون یاد مجنون که عجب سلسله جنبانی بود!

1 آنچه مانده است ز ته جرعه عمرم باقی خوردنش خون دل و ماندن او دردسرست

1 عمرها رفت که چون زلف پریشان توام زیر پای تو شبی گر به سر افتم چه شود

1 دل بی طاقتی چون طفل بدخو در بغل دارم که نتوانم به کام هر دو عالم داد تسکینش

1 در آن محفل که من بردارم از لب مهر خاموشی صدا غیر از سپند از هیچ کس بیرون نمی‌آید

1 از شب بخت سیاهم صبح امیدی نزاد حرف خواب آلودگان است این که شب آبستن است

1 همچو آن رهرو که خواب آلود از منزل گذشت کعبه را گم کرد هر کس بی خبر از دل گذشت