زلف مشکین تو از صائب تبریزی دیوان اشعار 577
1. زلف مشکین تو یکعمر تامل دارد
نتوان سرسری ازمعنی پیچیده گذشت
تا نهادم پای از صائب تبریزی دیوان اشعار 578
1. تا نهادم پای در وحشت سرای روزگار
عمر من در فکر آزادی چو زندانی گذشت
نوبهار زندگی، از صائب تبریزی دیوان اشعار 579
1. نوبهار زندگی، چون غنچه نشکفته‌ام
جمله در زندان تنگ از پاکدامانی گذشت
به کلک قاعده از صائب تبریزی دیوان اشعار 580
1. به کلک قاعده دانی شکستگی مرساد
که توبه نامه ما با خط شکسته نوشت!
در پیش غنچهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 581
1. در پیش غنچهٔ دهن دلفریب او
تا پسته لب گشود، دل خود به جا نیافت!
فغان که کوهکن از صائب تبریزی دیوان اشعار 582
1. فغان که کوهکن ساده دل نمی‌داند
که راه در دل خوبان به زور نتوان یافت
من گرفتم که قمار از صائب تبریزی دیوان اشعار 583
1. من گرفتم که قمار از همه عالم بردی
دست آخر همه را باخته می‌باید رفت
خم چو گردد قد از صائب تبریزی دیوان اشعار 584
1. خم چو گردد قد افراخته می‌باید رفت
پل برین آب چو شد ساخته می‌باید رفت
ساقی، ترا که از صائب تبریزی دیوان اشعار 585
1. ساقی، ترا که دست و دلی هست می بنوش
کز بوی باده دست و دل من ز کار رفت
خوش وقت رهروی از صائب تبریزی دیوان اشعار 586
1. خوش وقت رهروی که درین باغ چون نسیم
بی اختیار آمد و بی اختیار رفت
جان به این غمکده از صائب تبریزی دیوان اشعار 587
1. جان به این غمکده آمد که سبک برگردد
از گرانخوابی منزل سفر از یادش رفت
آه کز کودک مزاجیهای از صائب تبریزی دیوان اشعار 588
1. آه کز کودک مزاجیهای ابنای زمان
ابجد ایام طفلی را ز سر باید گرفت