بر سر کوی تو غوغای از صائب تبریزی دیوان اشعار 565
1. بر سر کوی تو غوغای قیامت می‌بود
گر شکست دل عشاق صدایی می‌داشت
بی خبر می‌گذرد از صائب تبریزی دیوان اشعار 566
1. بی خبر می‌گذرد عمر گرامی، افسوس
کاش این قافله آواز درایی می‌داشت
بوستان، از شاخ از صائب تبریزی دیوان اشعار 567
1. بوستان، از شاخ گل، دستی که بالا کرده بود
در زمان سرو خوش رفتار او بر دل گذاشت!
خو به هجران کرده از صائب تبریزی دیوان اشعار 568
1. خو به هجران کرده را ظرف شراب وصل نیست
خشک لب می‌بایدم چون کشتی از دریا گذشت
منت خشک است بار از صائب تبریزی دیوان اشعار 569
1. منت خشک است بار خاطر آزادگان
با وجود پل مرا از آب می‌باید گذشت
ز روزگار جوانی از صائب تبریزی دیوان اشعار 570
1. ز روزگار جوانی خبر چه می‌پرسی ؟
چو برق آمد و چون ابر نوبهار گذشت
چون شمع، با سری از صائب تبریزی دیوان اشعار 571
1. چون شمع، با سری که به یک موی بسته است
می‌بایدم ز پیش نسیم سحر گذشت
زمن مپرس که چون از صائب تبریزی دیوان اشعار 572
1. زمن مپرس که چون بر تو ماه و سال گذشت ؟
که روز من به شتاب شب وصال گذشت
مکن به خوردن از صائب تبریزی دیوان اشعار 573
1. مکن به خوردن خشم و غضب ملامت من
نمی‌توانم ازین لقمه حلال گذشت!
همچو آن رهرو از صائب تبریزی دیوان اشعار 574
1. همچو آن رهرو که خواب آلود از منزل گذشت
کعبه را گم کرد هر کس بی خبر از دل گذشت
بی حاصلی نگر از صائب تبریزی دیوان اشعار 575
1. بی حاصلی نگر که شماریم مغتنم
از زندگانی آنچه به خواب گران گذشت
دلم ز منت آب حیات از صائب تبریزی دیوان اشعار 576
1. دلم ز منت آب حیات گشت سیاه
خوش آن که تشنه به آب بقا رسید و گذشت