تکبیتهای برگزیده در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 چون قلم، شد تنگ بر من از سیه‌کاری جهان نیست جز یک پشت ناخن، دستگاه خنده‌ام

1 چون ماه درین دایره هر چند تمامم از پهلوی خویش است مدارم چه توان کرد

1 محتسب از عاجزی دست سبوی باده بست بشکند دستی که دست مردم افتاده بست

1 سیل دریا دیده هرگز بر نمی‌گردد به جوی نیست ممکن هر که مجنون شد دگر عاقل شود

1 ز خنده رویی گردون، فریب رحم مخور که رخنه‌های قفس، رخنه رهایی نیست

1 یک جبهه گشاده ندیدیم در جهان پوشیده بود، روی به هر در گذاشتیم

1 ز سادگی است به فرزند هر که خرسندست که مادر و پدر غم، وجود فرزندست

1 مگر به داغ عزیزان نسوخته است دلش ؟ کسی که زندگی پایدار می‌خواهد

1 داغ عمر رفته افسردن نمی‌داند که چیست آتش این کاروان، مردن نمی‌داند که چیست

1 به تازیانه غیرت سری بر آر از خاک که دانه سبز شد و خوشه کرد و خرمن شد