غافل کند از کوتهی عمر شکایت از صائب تبریزی دیوان اشعار 481
1. غافل کند از کوتهی عمر شکایت
شب در نظر مردم بیدار، بلندست
دل درستی اگر هست آفرینش را از صائب تبریزی دیوان اشعار 482
1. دل درستی اگر هست آفرینش را
همان دل است که فارغ ز خویش و پیوندست
کیفیت طاعت مطلب از سر هشیار از صائب تبریزی دیوان اشعار 483
1. کیفیت طاعت مطلب از سر هشیار
مینای تهی بی خبر از ذوق سجودست
این هستی باطل چو شرر محض نمودست از صائب تبریزی دیوان اشعار 484
1. این هستی باطل چو شرر محض نمودست
یک چشم زدن ره ز عدم تا به وجودست
گریه شمع از برای ماتم پروانه نیست از صائب تبریزی دیوان اشعار 485
1. گریه شمع از برای ماتم پروانه نیست
صبح نزدیک است، در فکر شب تار خودست
از شرم نیست بال و پر جستجو مرا از صائب تبریزی دیوان اشعار 486
1. از شرم نیست بال و پر جستجو مرا
چون باز چشم بسته شکارم دل خودست
نشاط یکشبهٔ دهر را غنیمت دان از صائب تبریزی دیوان اشعار 487
1. نشاط یکشبهٔ دهر را غنیمت دان
که می‌رود چو حنا این نگار دست به دست
خبر ز تلخی آب بقا کسی دارد از صائب تبریزی دیوان اشعار 488
1. خبر ز تلخی آب بقا کسی دارد
که همچو خضر گرفتار عمر جاویدست
عاقبت زد بر زمین چون نقش پایم بی گناه از صائب تبریزی دیوان اشعار 489
1. عاقبت زد بر زمین چون نقش پایم بی گناه
داشتم آن را که عمری چون دعا بر روی دست
ترک عادت، همه گر زهر بود، دشوارست از صائب تبریزی دیوان اشعار 490
1. ترک عادت، همه گر زهر بود، دشوارست
روز آزادی طفلان به معلم بارست
دل بی وسوسه از گوشه نشینان مطلب از صائب تبریزی دیوان اشعار 491
1. دل بی وسوسه از گوشه نشینان مطلب
که هوس در دل مرغان قفس بسیارست
بر جگر سوختگانی که درین انجمنند از صائب تبریزی دیوان اشعار 492
1. بر جگر سوختگانی که درین انجمنند
سینهٔ گرم مرا حق نفس بسیارست