غافل کند از کوتهی از صائب تبریزی دیوان اشعار 481
1. غافل کند از کوتهی عمر شکایت
شب در نظر مردم بیدار، بلندست
دل درستی اگر از صائب تبریزی دیوان اشعار 482
1. دل درستی اگر هست آفرینش را
همان دل است که فارغ ز خویش و پیوندست
کیفیت طاعت مطلب از صائب تبریزی دیوان اشعار 483
1. کیفیت طاعت مطلب از سر هشیار
مینای تهی بی خبر از ذوق سجودست
این هستی باطل از صائب تبریزی دیوان اشعار 484
1. این هستی باطل چو شرر محض نمودست
یک چشم زدن ره ز عدم تا به وجودست
گریه شمع از برای از صائب تبریزی دیوان اشعار 485
1. گریه شمع از برای ماتم پروانه نیست
صبح نزدیک است، در فکر شب تار خودست
از شرم نیست بال از صائب تبریزی دیوان اشعار 486
1. از شرم نیست بال و پر جستجو مرا
چون باز چشم بسته شکارم دل خودست
نشاط یکشبهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 487
1. نشاط یکشبهٔ دهر را غنیمت دان
که می‌رود چو حنا این نگار دست به دست
خبر ز تلخی آب از صائب تبریزی دیوان اشعار 488
1. خبر ز تلخی آب بقا کسی دارد
که همچو خضر گرفتار عمر جاویدست
عاقبت زد بر زمین از صائب تبریزی دیوان اشعار 489
1. عاقبت زد بر زمین چون نقش پایم بی گناه
داشتم آن را که عمری چون دعا بر روی دست
ترک عادت، همه از صائب تبریزی دیوان اشعار 490
1. ترک عادت، همه گر زهر بود، دشوارست
روز آزادی طفلان به معلم بارست
دل بی وسوسه از از صائب تبریزی دیوان اشعار 491
1. دل بی وسوسه از گوشه نشینان مطلب
که هوس در دل مرغان قفس بسیارست
بر جگر سوختگانی از صائب تبریزی دیوان اشعار 492
1. بر جگر سوختگانی که درین انجمنند
سینهٔ گرم مرا حق نفس بسیارست