بغیر دل که عزیز و نگاه داشتنی است از صائب تبریزی دیوان اشعار 469
1. بغیر دل که عزیز و نگاه داشتنی است
جهان و هرچه درو هست، واگذاشتنی است
یک دیدن از برای ندیدن بود ضرور از صائب تبریزی دیوان اشعار 470
1. یک دیدن از برای ندیدن بود ضرور
هر چند روی مردم دنیا ندیدنی است
بگشای چاک سینه که بر منکران حشر از صائب تبریزی دیوان اشعار 471
1. بگشای چاک سینه که بر منکران حشر
روشن شود که صبح قیامت دمیدنی است
روزگار آن سبکرو خوش که مانند شرار از صائب تبریزی دیوان اشعار 472
1. روزگار آن سبکرو خوش که مانند شرار
تا نظر واکرد، چشم از عالم ایجاد بست
تا بوی گلی سلسله جنبان نسیم است از صائب تبریزی دیوان اشعار 473
1. تا بوی گلی سلسله جنبان نسیم است
بر ما ره آمد شد بستان نتوان بست
محتسب از عاجزی دست سبوی باده بست از صائب تبریزی دیوان اشعار 474
1. محتسب از عاجزی دست سبوی باده بست
بشکند دستی که دست مردم افتاده بست
مرا ز پیر خرابات نکته‌ای یادست از صائب تبریزی دیوان اشعار 475
1. مرا ز پیر خرابات نکته‌ای یادست
که غیر عالم آب آنچه هست بر بادست
گنه به ارث رسیده است از پدر ما را از صائب تبریزی دیوان اشعار 476
1. گنه به ارث رسیده است از پدر ما را
خطا ز صبح ازل، رزق آدمیزادست
ما ازین هستی ده روزه به جان آمده‌ایم از صائب تبریزی دیوان اشعار 477
1. ما ازین هستی ده روزه به جان آمده‌ایم
وای بر خضر که زندانی عمر ابدست
نیست در عالم ایجاد به جز تیغ زبان از صائب تبریزی دیوان اشعار 478
1. نیست در عالم ایجاد به جز تیغ زبان
بیگناهی که سزاوار به حبس ابدست !
به زیر خاک غنی را به مردم درویش از صائب تبریزی دیوان اشعار 479
1. به زیر خاک غنی را به مردم درویش
اگر زیادتیی هست، حسرتی چندست
ز سادگی است به فرزند هر که خرسندست از صائب تبریزی دیوان اشعار 480
1. ز سادگی است به فرزند هر که خرسندست
که مادر و پدر غم، وجود فرزندست