بغیر دل که عزیز از صائب تبریزی دیوان اشعار 469
1. بغیر دل که عزیز و نگاه داشتنی است
جهان و هرچه درو هست، واگذاشتنی است
یک دیدن از برای از صائب تبریزی دیوان اشعار 470
1. یک دیدن از برای ندیدن بود ضرور
هر چند روی مردم دنیا ندیدنی است
بگشای چاک سینه از صائب تبریزی دیوان اشعار 471
1. بگشای چاک سینه که بر منکران حشر
روشن شود که صبح قیامت دمیدنی است
روزگار آن سبکرو از صائب تبریزی دیوان اشعار 472
1. روزگار آن سبکرو خوش که مانند شرار
تا نظر واکرد، چشم از عالم ایجاد بست
تا بوی گلی سلسله از صائب تبریزی دیوان اشعار 473
1. تا بوی گلی سلسله جنبان نسیم است
بر ما ره آمد شد بستان نتوان بست
محتسب از عاجزی از صائب تبریزی دیوان اشعار 474
1. محتسب از عاجزی دست سبوی باده بست
بشکند دستی که دست مردم افتاده بست
مرا ز پیر خرابات از صائب تبریزی دیوان اشعار 475
1. مرا ز پیر خرابات نکته‌ای یادست
که غیر عالم آب آنچه هست بر بادست
گنه به ارث رسیده از صائب تبریزی دیوان اشعار 476
1. گنه به ارث رسیده است از پدر ما را
خطا ز صبح ازل، رزق آدمیزادست
ما ازین هستی از صائب تبریزی دیوان اشعار 477
1. ما ازین هستی ده روزه به جان آمده‌ایم
وای بر خضر که زندانی عمر ابدست
نیست در عالم از صائب تبریزی دیوان اشعار 478
1. نیست در عالم ایجاد به جز تیغ زبان
بیگناهی که سزاوار به حبس ابدست !
به زیر خاک غنی از صائب تبریزی دیوان اشعار 479
1. به زیر خاک غنی را به مردم درویش
اگر زیادتیی هست، حسرتی چندست
ز سادگی است به از صائب تبریزی دیوان اشعار 480
1. ز سادگی است به فرزند هر که خرسندست
که مادر و پدر غم، وجود فرزندست